Hell Spawn

Meneer Ronnie Atkins, u wel bekend als frontman van de Deense melodische heavy metal formatie Pretty Maids, is toe aan zijn eigen soloplaat. Pretty Maids bracht in 2019 nog zijn laatste telg "Undress your madness" uit, maar door de gekende redenen - die we intussen al beu zijn om te vernoemen - hebben deze mannen hier geen uitgebreide tour aan kunnen koppelen. Dit gaf Atkins wel de ademruimte om even iets anders te gaan doen. Deze "One shot" was volgens hem geen geplande stap in zijn carrière, een soloplaat was niet aan de orde. De klik is er pas gekomen na het slechte nieuws over de gezondheid van de zanger. In 2020 werd er kanker vastgesteld, wat toch het een en ander heeft teweeg gebracht en dat zorgde samen met de huidige Corona-situatie voor de ingeving om dan toch die soloplaat te maken. Hij ging aan de slag met zijn partner in crime en bandlid Chris Laney. Samen brachten zij de ideeën van Atkins samen tot één geheel. De cd zet in met "Real" een gemoedelijk mid-tempo nummer. We horen hier meteen al dat dit geen echte heavy metal plaat is, maar echte melodic rock tot AOR. "Scorpio" wordt ingezet met snelle keyboards en is een stukje steviger dan de vorige song. Ook deze heeft een hoog meezinggehalte, na enkele luisterbeurten zijn we er al volledig mee weg. Titelnummer "One shot" zet rustig in met piano en zang, na een tijdje wordt dit toch een stevige ballade. "Subjugated" is dan weer een meer popachtige song. Bij "Frequency of love" krijgen we een stevige AOR song. Dan is het tijd voor één van onze favorieten "Before the rise of an empire". Dit is een stevige, catchy song, met opnieuw een hoog meezinggehalte. Een van de songs die ons meteen in het oor sprong: stevig, melodieus en snel opneembaar. Bij "Miles away" doen we het weer wat rustiger aan. "Picture yourself" is dan weer een happy, poppy nummertje. En dan komen we bij onze tweede favoriet "I prophesize", misschien wel omdat deze wat dezelfde 'formule' heeft als onze andere favoriet "Before the rise of an empire". Voorlaatste song "One by one" is dan wat meer de stamper van de schijf en hakt er stevig door. Afsluiten doen we met "When dreams are not enough". Vele handen maken licht werk, dus op deze soloplaat werken er ook nog tal van andere artiesten mee: Allan Sorensen nam de drums voor zijn rekening, deze is gekend van Royal Hunt, maar ook van At The Movies, een project waar Atkins ook aan meewerkt en waar oude 80's movie hits worden gecoverd en in een nieuw jasje gestoken. De andere collega's uit At The Movies hebben ook hun steentje bijgedragen zoals toetsenist Morten Sandager die uiteraard ook bij Pretty Maids actief is, Pontus Egberg aan de basgitaar, zangeres Linnea Vikström, en natuurlijk ook Björn Strid die we dan kennen van het door ons zeer geliefde The Night Flight Orchestra en Soilwork. Maar ook Kee Marcello droeg zijn steentje bij. Dit is zeker geen Pretty Maids album, en dat hoeft ook helemaal niet. Bij At The Movies kregen we van Atkins en de andere artiesten ook al een andere kant te zien. Op deze soloplaat is dit zeker ook het geval, we krijgen hier eens een andere Atkins te zien, en deze zet hier naar onze mening een heel mooie prestatie neer. Dit is een plaat die je toch wel meteen bijblijft. Een mooie samensmelting van de verschillende en toch catchy nummers. Dit smaakt naar meer, dus Ronnie, als je nog eens tijd hebt, breng nog maar eentje uit :-)

87