Hell Spawn

Blaze Bayley is hier met zijn elfde album sinds zijn ontslag bij Iron Maiden. Buiten zijn "King of metal" album (wat zelfs een heel slechte demo was) heeft hij heel sterke schijfjes op de wereld losgelaten die echt wel mogen gehoord worden. Wat zeg ik, moeten gehoord worden. Ik snap wel dat men zijn stem niet passend vond bij Maiden, maar zijn solowerk staat er wel en op verschillende manieren zelfs. Ze bestrijken een heel divers palet binnen de heavy metal. Soms heel thrashy, soms de speed richting op, soms heel emotioneel, en soms zoals dit album heel traditionele heavy metal met een moderne smoel. De rode lijn in de lyrics is deze maal gesteld dat men dient te blijven geloven in zichzelf ook al lijkt alles tegen te gaan. Fortune favors the brave zegt men wel eens en dat is zijn boodschap. Waar het in eerdere albums wel eens durfde te handelen over het verlies en de tegenslagen die hij kende, ligt de focus nu op het positief blijven. Muzikaal zit het met deze release heel goed, maar echt heel goed. Dit is een heel Brits klinkend en gemaakt album. Heel veel melodie, veel emotie, mooie structuur in de songs, heel gitaar georiënteerd waar de gitaren net iets vetter mochten staan. Vetter en voller, meer body. En wat zingt hij weer beregoed op dit album! Hier en daar lichte referenties naar Iron Maiden, maar laat dat vallen onder de noemer 'tribute'. Luister maar naar "The unstoppable Stephen Hawkings" en je weet wat ik bedoel. Alles bij elkaar genomen is dit een heel sterk album van Blaze Bayley, maar of hij hiermee meer fans zal verwerven is maar weer de vraag. Hij verdient het echter wel. Kijk verder dan zijn Iron Maiden periode, luister naar de songs, de albums... Ook een pluim voor de cover van dit kleinood. Dat is een heel prachtig iets geworden. Blaze! Go for it, and keep believing!

90