Hell Spawn

In de jaren '90 was Labÿrinth, in navolging van Rhapsody en Eldritch, één van de drijvende krachten van de Italiaanse metal. De band bracht een aantal niet te versmaden albums uit voor fans van het snellere melodieuze werk en hadden met zanger Roberto Tiranti een boegbeeld met uitstekende stem, die naadloos aansloot bij het vliegende gitaarwerk van het duo Thorsen (waarschijnlijk een achtergebleven Viking tijdens de laatste inval in Italië) en Cantarelli. Na geweldige albums als "Return to heaven denied", "Sons of thunder" en tussentijds de machtige ep "Timeless crime" gaat het er in de band hard tegen onzacht aan toe en loopt Tiranti slag om slinger de deur uit. Na een aantal pogingen keert de band in 2017 terug met het album "Architecture of a God". Deze wordt nu gevolgd door de nieuwe worp "Welcome to the absurd circus". En we kunnen hierover onverwijld positief zijn. De band heeft zijn inspiratie van de eerste albums teruggevonden, en daar een aantal progressieve extra invloeden aan toegevoegd. Tiranti is dan altijd al een uitstekende zanger geweest, hij slaagt er vandaag de dag in om zelfs nog beter te klinken dan vroeger, vooral door de afwijkende , soms soulvolle vocalen, die qua sfeer (niet qua stemgeluid) vaak doen denken aan wat een Tom Englund doet bij Evergrey. En af en toe schemeren ook wat muzikale invloeden van de Zweden door in de nieuwe nummers, zoals bij "As long as it lasts" en "Worlds minefield". Minpunt aan de schijf is de ietwat slappe coverversie van "Dancing with tears in my eyes" van Ultravox. Had helemaal niet gehoeven en doet afbreuk aan de bands eigen materiaal. De band sluit af met knappe composities als "A reason to survive" en "Finally free" waar alle gas weer losgelaten wordt. Een heel sterke plaat die hopelijk in de toekomst nog enkele opvolgers krijgt en die er misschien weer voor kunnen zorgen dat de band zijn rechtmatige plaats in de Europese power metal wereld kan claimen. Wat ons betreft alvast een blije herintrede. Veni vidi vici amico's de Labÿrinth!

84