Hell Spawn

Opnieuw nieuw vlees in de kuip in AOR land: Walk The Walk! Deze driekoppige band is een samensmelting van 3 namen die ons op het eerste zicht niet meteen veel zeggen, maar als we het lange, en vooral live-oeuvre van deze mannen bekijken hebben deze niet stilgezeten. Tracy G, gekend als voormalig gitarist bij Dio, verbond zich samen met J. Adler. Deze Adler had de laatste jaren twee supergroups, namelijk Dead Of Night, met leden uit bands als Shadows Fall, Anthrax, Act Of Defiance. Niet bepaald de meest voor de hand liggende bands om daarna een AOR project te beginnen. Als tweede supergroup Goaded met leden uit bands als Korn, Dio, en Lita Ford. Deze laatste komen al wat meer in de juiste richting ;) Bij deze twee heren sloot zich ook ene Paul Alfrey aan, deze kerel is een multi-instrumentalist en staat al jaren op de planken in Hollywood. De plaat zet in met "Heaven's on it's way down", de Def Leppard feeling is meteen niet ver te zoeken. Denk maar aan een song als "Pour some sugar on me". Adler neemt ook over de gehele plaat de zang op zich. Als volgt krijgen we "Running from you", dit is ook meteen de eerste single van de plaat en tevens onze favoriet. Van Def Leppard gaan we over naar een eighties Bon Jovi nummer met een refrein dat naderhand nog even blijft hangen. Het tempo wordt naar beneden gebracht met "Are you there" om daarna de kickstarter weer in te duwen, letterlijk, en er weer in te vliegen met "Two miles to go". Een snelle song voorzien van de nodige moto- en politiegeluidjes. "Find the light" brengt dan weer de Bon Jovi/Def Leppard vibe terug, dit vooral door de gang vocals die we hier krijgen. Adler heeft hier een zeer krachtige stem. "Fight on your feet" raast er vervolgens ook door, tevens een snelle song zoals we kregen bij "Two miles to go". "Get busy living" voorziet ons ook weer van de nodige 'woohoows' en 'oohoows' tussen de tekst door. "Never been to California" is het enige lied dat wordt ingezet met een piano, maar zet zichzelf om in een stevige ballade. Als afsluiter "Getaway", een song die wel ergens op het laatste Def Leppard album kon staan als B kantje. Ook dit nummer heeft een héél hoog Def Leppard gehalte. Misschien wordt het hier wel eens tijd om naar California te gaan :) Walk The Walk zet hier een goede debuutplaat neer, alles zit goed in elkaar en het werkt. De jaren 80 lijken hier nooit ver weg, maar het mag geen constante herhaling worden natuurlijk, een beetje variatie is altijd welkom. Benieuwd wat dit naar de toekomst toe zal brengen!

79