Hell Spawn

De band rond multimiljonair David Lowy heeft wel eens vaker personeelswissels doorgevoerd in het verleden maar deze keer is het wel drastisch. Zanger John Corabi en bassist Marco Mendoza moesten de plaats ruimen voor levende legende Glenn Hughes die meteen bas en zang voor zijn rekening nam en samen met gitarist Doug Aldrich de songs aanbracht. Nu is ook drummer Deen Castronova door aanhoudende rugproblemen noodgedwongen vervangen door Tommy Clufetos (Ted Nugent, Alice Cooper, Ozzy Osbourne, Robby Zombie). Dat dit een grote impact heeft op het totaal geluid hoeft geen betoog ( Glenn's vorige band Black Country Communion komt dicht in de buurt). Sommigen zullen dit met spijt in het hart zien, anderen zullen dan eerder geneigd zijn de band trouw te blijven. Persoonlijk doet dit mij een beetje denken aan destijds Deep Purple Mark I en Mark II, het lijkt een toeval dat Glenn Hughes er dan ook bij was. Genoeg gemijmer, de nummers zelf nu. Daarbij valt op dat het zompige geluid qua ritmes waar The Dead Daisies een patent op hadden iets minder aanwezig is, maar door de inventieve wisselwerking tussen Dough Aldrich en Glenn Hughes is dit beslist een goed album, als we de vergelijkingen achterwege laten. "Bustle and flow" en "Saving grace" tonen dit heel goed aan, inclusief de hoge uithalen van Hughes op zijn gezegende leeftijd van 68, pure klasse. Tijdens "Like no other" met subtiele baseline wordt Hughes nog eens extra in de vitrine geplaatst, naast het briljante gitaarwerk van Dough Aldrich. De Mott The Hoople cover "30 days in a hole" wordt dan door Deen Castronovo gezongen, maar de backup van Hughes is overal aanwezig. Het album wordt afgesloten met het zeemzoete "Far away" dat mij weinig weet te raken en gerust achterwege kon worden gelaten. The Dead Daisies lijken een tweede adem gevonden te hebben door de inbreng van Glenn Hughes, een gewaagde zet van David Lowy die de fans even tot nadenken zal stemmen, toch een puik album. 

86