Hell Spawn

Een live-album meer of minder daar draaien de heren van Blue Öyster Cult hun hand niet voor om! Deze "Live at rock of ages festival 2016" is dan ook het derde live album dat de band dit jaar uitbracht, naast hun fantastische nieuwe plaat "The symbol remains" die uitkwam op 9 oktober 2020. Ook deze live plaat verschijnt op het huidige label Frontiers. Zoals de titel zelf al zegt is dit een opname van hun passage op het Rock of Ages festival in Duitsland uit 2016 waar de band naast andere toppers als Magnum, Saga, U.F.O.... de affiche mocht vervoegen. De setlist ziet er alvast veelbelovend uit. De schijf zet in met "This ain't the summer of love" van de gekende plaat "Agents of fortune" die ondertussen ook al zijn 44 jarig bestaan mag vieren. Waar weliswaar onlangs ook een live album is voor verschenen ;-) Deze mogen ze gerust integraal live brengen voor de 45ste verjaardag! De toch wel kenmerkende stem van Eric Bloom klinkt ook nog steeds zoals ze moet klinken. Na de song even een korte begroeting aan de Duitse fans en de plaat gaat meteen door naar "The golden age of leather" van "Spectres", die uiteraard ingezet wordt door een stukje samenzang. De zang wordt dan ook verzorgd door Buck Dharma, die er qua stem toch nog beter tegen kan dan Eric Bloom. Veel gebabbel krijgen we niet tussen de nummers, we gaan gewoon door naar het de hit "Burnin' for you" van "Fire of unknown origin". Ook deze klassieker viert volgend jaar zijn 40ste verjaardag, hint hint! We gaan een stukje terug in de tijd naar "OD'd on life itself" van de tweede plaat "Tyranny and mutation". Na dit oudje gaat de band wat line-up switches doen, voornamelijk wat de instrumenten betreft en gaan we van een oudje naar een 'nieuwtje'... "Harvest moon" van de derde laatste plaat "Heaven forbid". Dit is één van de weinige, misschien wel het enige nummer dat van de laatste 2 BÖC platen live wordt gebracht. Nochtans is dit een song die perfect aansluit bij het andere werk van de band. Het snelle "ME 262" van "Secret treaties" volgt meteen daarop. Het snelle tempo wordt aangehouden en we krijgen het instrumentale "Buck's boogie", alweer eentje van "Tyranny and mutation". Waarop "Lips in the hills" volgt van op het album "Cultösaurus Erectus". Na dit rijtje snelle songs zijn we toe aan een trager moment in de set met "Than came the last days of may" een nummer dat vooral live zeer goed tot zijn recht komt. Persoonlijk vinden we dat dit zelfs beter tot zijn recht komt bij een live performance dan op de debuutplaat zelf, vooral net voorbij de helft van het nummer wanneer het tempo wat naar omhoog wordt getrokken. We zijn bijna aan het einde van de set, en zoals iedereen wel weet, dan komen de hits eraan. Deze song wordt dan ook aangekondigd door Eric Bloom met 'I thinks there's comming something big this way now' waaraan het publiek al weet wat er zal volgen en luidkeels "Godzilla" roept. Na "Godzilla" krijgen we nog een solostukje van Buck Dharma die met zijn loopingsysteem nog een kort deuntje in elkaar steekt. En als ultieme afsluiter, hoe kan het ook anders, krijgen we "(Don't fear) the reaper", more cowbell please! De nummers sluiten mooi op elkaar aan, voor de mensen die niet graag gebabbel op live platen horen is dit perfect! Ondanks de minder jeugdige leeftijd van de heren worden alle nummers vlekkeloos gebracht. Het tempo zit er zeker in. Eigenlijk is dit een band die je effectief live aan het werk moet zien, het is een waar plezier om er naar te kijken en vooral te luisteren.