Hell Spawn

Vhäldemar. De naam klinkt niet Spaans, maar toch komen deze heerschappen uit het zuiderse Baskenland. Het is ondertussen hun zesde album vol traditionele true en heavy /power metal en om eerlijk te zijn, ik vind dat deze heerschappen zwaar onderschat worden. Ze hebben ondertussen al geruime tijd een deal met Fighter Records, die ook hun eerste platen heruitbrachten. De muziek zweeft tussen Manowar, Grave Digger, Gamma Ray en Judas Priest. "Fear" is zo typisch een nummer waarop de vuisten de lucht in gaan, de nekspieren losgeschud worden en de luchtgitaar overuren maakt. Van "Death to the wizzard", Damnation's here" en "Afterlife" word ik spontaan vrolijk. Het trage "When it's all over" heeft zo iets dreigends over zich. Vhäldemar zal de wereld misschien niet veranderen, ze maken al jaren gedegen en aanstekelijke muziek. Ook dit album heeft me moeiteloos overtuigd, zeker als je met de koptelefoon op luistert naar de solo's op gitaar en keyboards. En ja, de zang is gewoon subliem voor dit genre. En zijn Engels mag er zijn, wat voor een zuiderling niet evident is. "Straight to hell" is ook typisch een album dat groeit. Jammer genoeg duurt het niet echt lang, maar hoe meer je luistert, hoe beter het wordt.

86