Hell Spawn

Om eerlijk te zijn ben ik niet echt op de hoogte van het ganse oeuvre van Doro, buiten haar Warlock periode dan. Dat ze een strot heeft om u tegen te zeggen, dat is een feit. Dat was geweten sinds "Burning the witches" via Mausoleum het levenslicht zag. Maar de solo songs zijn zo over the top en liggen zo gemakkelijk in het gehoor dat ik ze nauwelijks ernstig kan nemen. Zijn het slechte songs? God neen. Dat nu ook niet. Maar het muzikale is zo simpel dat het leuke deuntjes zijn om ambiance te brengen op een festival. Het bezorgt een mens een leuke avond in een club, of ergens in de middag op een festival, maar verder dan dat gaat het echter niet. Het is leuk, het is plezant om ernaar te kijken met een pint in de hand of een pitta met looksaus en de overbodige en overigens veel te gezonde groenten bij, daar dan een danspasje bij of wat heupgewieg als het evenwicht het nog toelaat. Doch vijf minuten na de show is alles hoogstwaarschijnlijk al vergeten. Die pitta daarentegen die bezorgt je 's anderdaags nog een aangename herinnering. Nu, de tracks op deze verzamelaar zijn redelijk verdeelt tussen harde nummers en ballads en wat rare dingetjes. Waarom ze van "All we are" een fight mix hebben gemaakt, is een vraag die ik me stel. Welke mix men ook maar doet, haar Klaus Meine Engels blijft belabberd. "Descent" met Peter Steele is iets dat er uitspringt, maar wel door de bijdrage van Peter. "Love me forever" is nog zoiets. Een Motörhead nummer waar ze haar stem op mag laten horen. Doet ze dat slecht? Geenszins! Of het een meerwaarde brengt aan deze track laat ik open en onbeantwoord. Net als "Egypt", jawel, van Dio. Waar is de meerwaarde die ze tracht te brengen? Niet slecht, hé, maar waarom? Kijk, voor wie er niets heeft van Doro is dat een misschien een hebbedingetje op af te spelen tijdens het behangen of verven. Verder enig nut? Geen idee. Noodzakelijke aankoop? Er zijn andere dingen waar je je geld aan kunt besteden.