Hell Spawn

Komende uit de befaamde Bay-Area is Hexx misschien wel een beetje een buitenbeentje. Deze band vond zijn ontstaan in 1983 in San Francisco. Iedereen kent deze beroemde Bay-Area wel, voornamelijk alle grotere en bekende thrash bands komen hier uit voort. Denk maar aan bands als  Exodus, Testament, Death Angel, Forbidden, Heathen, Blind Illusion, Vio-Lence... en zo kunnen we wel nog even doorgaan. Hexx bracht echter geen pure thrash metal zoals vele anderen uit deze streek. Met hun albums "No escape" en "Under the spell" brachten zij een mengeling van thrash met power en speed metal. Later evolueerden ze met "Morbid reality" naar een soort van death/thrash metal band. Wij geven persoonlijk de voorkeur aan de periode hiervoor. In 2013 kwam de band weer bij elkaar na een stille periode van 18 jaar en brachten een demo uit, later in 2017 kwam de elpee "Wrath of the reaper" waar we opnieuw een andere Hexx konden horen. Hier gingen ze weer terug naar hun oorspronkelijke stijl, maar de thrash werd meer en meer achterwege gelaten. Deze schijf sloeg echter niet aan en liet ons een beetje koud. De nieuwe en vijfde telg "Entangled in sin" zet dezelfde stijl van het laatste album verder, maar met het grote verschil dat er hier een pak meer power achter zit. Productioneel klinkt dit ook een stuk beter. De plaat zet in met "Watching me burn", een goeie opener met een snel tempo. Hier hoor je ook meteen dat zanger Eddy Vega er op vooruit is gegaan. Zijn stem past beter bij het geheel en klinkt sterker. De hoge scherpe vocalen van op de oude platen moeten we niet meer verwachten. Maar op sommige momenten komt hij toch in de buurt. Het is tenslotte al sterk dat Hexx twee albums op rij dezelfde zanger kan houden. Uit het verleden weten we dat elke plaat wel een andere zanger had. Titelnummer "Entangled in sin" hakt er stevig door, net zoals "Vultures gather round". De song "Beautiful lies" is dan weer een typische power metal met een vrolijk sfeertje. "Internal enemy" gaat weer de iets progressievere kant op, eerder wat we gewend zijn van de oudere albums van Hexx. Vanaf dit nummer hebben we de indruk dat ze hun draai weer hebben gevonden en komen er enkele songs die in dezelfde lijn volgen als hetgene dat we eigenlijk willen horen, dit geldt ook voor Touch of the creature". Voor de fans van het eerste uur of van de periode van "Morbid reality" valt dit net zoals de vorige wat tegen. Deze "Entangled in sin" is een verbetering in vergelijking met het vorige album. Sommige nummers missen wat hooks en herkenbaarheid, na een aantal luisterbeurten blijven deze niet hangen. We denken echter niet dat Hexx hiermee volledig terug is. Ze gaan opnieuw een iets andere kant op. Uiteindelijk kan je je gaan afvragen wat hun stijl nu eigenlijk is, aangezien deze al enkele keren gekeerd is. De Hexx die we hoorden op de oude platen komt jammer genoeg niet terug. 

79