Hell Spawn

Iron Angel is zo een typische Duitse speed metal band. Qua tempo zitten ze in de lijn van Sodom en Kreator maar hun muziek is melodieuzer. Ze brachten twee geslaagde platen uit in de jaren '80 maar daarna werd het bijzonder stil. Het duurde tot 2018 vooraleer er een derde kwam. En op dit nieuwe, vierde, album keren ze precies terug naar de roots. Ik moest vaak denken aan "Hellish crossfire", hun debuut uit 1985. De kenmerkende rauwe vocalen van Dirk Schröder bepalen grotendeels het geluid, maar het gitaarwerk is ook genieten. Gas geven, lekker rammen, dit is zo herkenbaar Iron Angel. Qua originaliteit hoef je hier niet veel te verwachten, dit is gewoon drie kwart uur Germaanse speed/thrash zoals ie moet klinken. Niks meer, maar zeker niks minder. En voor mij is dat ruimschoots voldoende. Je verveelt je geen seconde en er staan heel wat hoogtepunten op dit nieuwe album. Na enkele luisterbeurten wordt het zelfs nog beter. En naar goede gewoonte is ook het artwork een prachtig staaltje kunst, volledig in de huisstijl. Hier word ik vrolijk van, ik kan er blijven naar luisteren.

85