Hell Spawn

Nieuw vlees in de kuip, of ja, toch onder de naam Gomorra dan. Het Zwitserse Gomorra ontstond uit de band Gonoreas die actief was van 1994 tot 2019. Gonoreas bracht in deze jaren een zestal studio albums uit waarvan de laatste release in 2017. Daarna besloten zij de naam te veranderen naar Gomorra. De volledige line-up werd ook niet behouden: zanger Jonas Ambühl (die er in 2019 bij kwam), gitarist Damir Eskic en drummer Stefan Gösli bleven over. Gomorra gaat verder waar het voor Gonoreas stopte en zo zetten zij hun stevige power metal verder. In de rubriek Sara's leuke weetjes: gitarist Damir Eskic is sinds 2019 ook actief bij de Duitse thrashers van Destruction. Zijn gitaarwerk kan je ook beluisteren op het album "Born to perish", wat Destruction uitbracht in 2019. Wat meteen opvalt: het zanggeluid van Ambühl is een stuk agressiever en krachtiger dan wat men hoort op Gonoreas laatste album "Minotaur" dat werd ingezongen door Leandro Pacheco. Gomorra bestempelt zichzelf als power metal band, maar er is meer. Je kan hier zeker ook thrash invloeden in terug vinden die er ook voor zorgen dat ze een stuk heaviër klinken. De elpee wordt ingezet met een gitaarintro genaamd "Canaan" om er hierna meteen in te vliegen met "Gomorra". Als je dit hoort zal je wel meteen merken wat we bedoelen met de thrash invloeden ;-). Op sommige momenten doet de band ons zelfs denken aan de Londenaars van Savage Messiah, zowel muzikaal als vocaal. Als derde song "Flames of death", net als "Gomorra" een snel thrashy nummer waar de ene solo na de andere op ons af komt. Halverwege komen we bij "Brother we're damned", waar we in het begin enkele hoge uithalen horen, meteen schoot het nummer "Twenty twenty five" van de NWOBHM band Satan ons door het hoofd waar zanger Brian Ross gelijkaardige uithalen doet. "Children of the land" wordt mooi ingezet met dubbele gitaren en beukt dan aan een trager tempo dan de meeste andere songs verder. Over het gehele album zijn dezelfde elementen terug te vinden: trage stampende stukken, snelle power/thrash, dubbele gitaarpartijen... Met een speelduur van 42 minuten is dit een goed debuut. 

82