Hell Spawn

Dit is het Amerikaanse Tyrant, de heavy metal band die al actief is sedert 1978 en die dankzij eighties platen als "Legions of the dead" en "Too late to pray" enige cultstatus verwierf. In de jaren negentig brachten ze nog "King of kings" uit, maar dan viel de band uit elkaar. Het Duitse Keep It True festival, gespecialiseerd in obscure bands weer op te vissen, wist hen echter weer samen te brengen voor de 2009 editie. Alleen oprichter en bassist Greg May bleef over, al is gitarist Rocky Rockwell er ook al bij sinds het debuut. Op alle platen zong Greg May zelf, tenminste dat probeerde hij. Zijn aparte stijl en intonatie maakten van Tyrant best iets opvallends, maar zeker niet iedereen kon ermee overweg. Ik in ieder geval toch niet. Groot was dus (vast niet alleen) mijn verrassing dat ze plots Rob Lowe binnenhaalden om hun vierde album in te zingen. Jawel, die van Solitude Aeturnus en enige Candlemass jaren! Het heeft meteen ook een verschuiving in bandgeluid teweeg gebracht. De pure eighties heavy metal (ze hebben zich niet voor niets naar een Judas Priest nummer genoemd) heeft wat gas teruggenomen, een stap richting epic doom metal. De muziek waar Rob zich dus thuis in voelt. Het is echter niet alleen de zang(er) die een plaat goed maakt en dat is een beetje het mankement aan deze "Hereafter". Ik mis pakkende songs, vaak wordt het wat langdradig (de voor de rest puike titeltrack). Ik mis ook originaliteit, de Tony Martin-era Black Sabbath of Candlemass invloeden liggen er vaak vingerdik op ("Dancing on graves", "The darkness comes"). Ik vind "Hereafter" het beste van de vier Tyrant albums, maar daarom is het nog geen plaat die hen boven een cultstatus uit gaat verheven.

74