Hell Spawn

Als je nu eens spreekt over een beeld dat je op het verkeerde been kan zetten, de ene foto die bij de bio van dit schijfje zat is er een schoolvoorbeeld van. Twee heren die weggelopen zijn uit een Redneck-café in Kansas en een streep bluegrass / southern rock voorbereiden, zou je denken. Één detail kan je niet onder tafel vegen: de klompen van de man met de banjo zetten ons op het juiste spoor. Jawel, dit is een project van twee Nederlanders die het mooie weer maakten bij Wicked Mystic (RIP) , namelijk Harald te Grotenhuis (Diggeth) zang en gitaren en op drums Willy van Haren. En dat cafeetje, nu ja, eigenlijk zit het er ook niet ver naast, want het verhaal dat ze vertellen gaat over een creatuur dat zijn dagen slijt in een saloon met alle geneugtes van het liederlijke leven van dien. Muzikaal tappen ze uit een steviger vaatje dan je zou vermoeden. Veel thrash-invloeden, maar ook rustige passages inclusief banjo en orgel zorgen er voor dat je veel variatie voorgeschoteld krijgt. Zelfs een streep Duitse schlager, typische café-geluiden en cabaret passeren de revue. Zowel vocaal als muzikaal is dit verrassend lekker. Een open geest is voor de luisteraar aangewezen, want The Flea-Pit laat zich niet direct in een muzikaal hok stoppen. Het verhaal op zich wordt bovendien nog ondersteund door een stripverhaal, waardoor je je eigenlijk in het midden van de louche actie waant. Dat dit album volledig werd ingespeeld door het tweetal is al een kunstwerk op zich. Het duo heeft enkele jaren gewerkt aan de combo muziek & stripverhaal, maar het resultaat mag er zijn. Origineel, goed uitgevoerd en eigenlijk... herkenbaar.

85