Hell Spawn

Les één in het leven: nooit op het uiterlijk afgaan. Het viertal van Pyogenesis (uit het Duitse Stuttgart) ziet er op de foto's afgeborsteld en chique uit, maar op die manier kan je hen natuurlijk vergelijken met een band als Volbeat. Pyogenesis serveert wel degelijk metal, weliswaar in een alternatieve vorm. De band ontstond eigenlijk al begin de jaren '90 en speelde death, dan doom en uiteindelijk een vorm van punkrock. Dit is hun derde album in de trilogie over de 19e eeuw, nadat ze in 2015 opnieuw de draad opnamen na een lange inactiviteit. De thema's zijn onder andere de steampunk, Freud, Marx en Napoleon. Melodie en melancholie staan centraal, sommige nummers zijn effectief heel rustig en ingetogen, maar op andere gaat het tempo dan weer omhoog. Bepaalde stukken kennen dan weer drumpartijen die naar mijn gevoel te snel uitgevoerd worden in vergelijking met de andere instrumenten waardoor je een dissonant gevoel krijgt, maar ik vermoed dat dit natuurlijk net de bedoeling is. Mainstream muziek is dit natuurlijk niet. De zang op bijvoorbeeld "I can't breathe" en "Modern Prometheus" is gewoon subliem. Dit is typisch een album dat je tijd moet geven om te groeien. Zeker afsluiter "The capital" heeft dat nodig. Het artwork is ook de max, zeker als je oog hebt voor de details. Pyogenesis brengt misschien eerder speciale muziek en zeker niet van de aller hardste soort, maar liefhebbers van alternatieve en ook progressieve metal zullen hier een pareltje ontdekken. Zelfs fans van melodieuze death moeten dit een kans geven. Bij de eerste luisterbeurt had ik niet echt een klik, maar na enkele keren kan ik zeggen dat dit pure kunst is...

87