Hell Spawn

De nieuwste worp van Serious Black opent met "Let me go" heftig met venijnige, scherpe zang van Urban Breed en dito gitaarwerk van Dominik Sebastian. Wellicht is nieuwste aanwinst drummer Ramy Ali ook wel verantwoordelijk voor deze agressievere aanpak van oprichter / bassist Mario Lochert, alhoewel de melodie niet uit het oog wordt verloren. Vanaf "Fate of humanity" wordt er wat minder vaart gemaakt en dat refereert dan meer naar hun eerder werk met mooie zanglijnen van Urban Breed die hem beter lijken te liggen. Met "Castiel", "Heaven shall burn" en "Way back home" wordt de herkenbaarheid duidelijk, terwijl "Coming home" mij wat te melig overkomt, zelfs als ballad. Alles wordt dan weer rechtgetrokken middels het titelnummer "Suite 266", een geweldig nummer waar werkelijk van alles in verwerkt wordt tot een grotesk nummer en meteen de parel van dit album. "Suite 266" is niet meteen hun beste album, maar met toch enkele sterke momenten, waardoor Serious Black niet echt aan de frontlinie van het genre geraakt. 

78