Hell Spawn

Carl Dixon is terug en hoe. We kennen de man als frontman van Coney Hatch en in mindere mate misschien als lid van Guess Who en April Wine. Ook zijn solo album "One" uit 1993 zal bij sommigen nog herinneringen losweken. Nu laat hij zijn achtste solo album op ons los en het is er eentje dat er mag zijn. Zijn samenwerking met gitarist Robby Böbel (Frontline, Phantom V) heeft geleid tot deze elf songs tellende "Unbroken" die lekker weg luistert. Deze typische, op Americaanse leest geschoeide nummers zijn één voor één pareltjes voor wie destijds in de ban was van Coney Hatch. Het gitaarwerk van Robby Böbel maakt dat het lekker genieten is van nummers als "This isn't the end", "Drive just drive" met zijn schitterende hooks en het mooie biografische "Nothing last forever" die Carl Dixon's overzicht is van hoe hij zijn carrière zag en welke wending ze nam. Fans die Foreigner, Coney Hatch en Drive She Said hoog in het vaandel droegen en nog steeds dragen, zullen "Unbroken" zeker weten te waarderen. 

82