Hell Spawn

Tweede album van deze band uit het Amerikaanse Portland. Zij serveren black / death met een melodieuze progressieve saus. Op opener "Spawn awakening" word je gebombardeerd door de drums, maar wat vooral de aandacht trekt zijn de vocalen. Je moet misschien de oren spitsen, maar het is weldegelijk één zangeres die gemeen growlt maar ook clean bijzonder aardig uit de hoek komt. Haar veelzijdigheid en het gemak waarmee ze overschakelt, zorgen er voor dat ze direct tussen de grote namen mag plaatsnemen. Er is onmiskenbaar een Scandinavische toets aanwezig in de nummers maar Vintersea komt zeker origineel uit de hoek. Op "Old ones" ligt de focus dan weer meer op het gitaarwerk, dus alle muzikanten kunnen zich bewijzen op "Illuminated". Het einde van dit nummer is trouwens heel rustig met een speciale sfeer. Daar moet je van houden, want het breekt eigenlijk een beetje de vibe, anderzijds kan je het ook zien als een progressief experimenteel rustpunt. Op het titelnummer gaat het er ook rustig aan toe, maar dit nummer past wel perfect bij de rest. Vintersea varieert enorm, zo is er op "Crack of light" zelfs saxofoon te horen, naast diverse andere invloeden en tempowissels. Het minste wat je kan zeggen is dat de muziek die dit vijftal maakt speciaal is. Waar natuurlijk niks mis mee is. Persoonlijk verkies ik de steviger passages boven de rustige gothic. Het album duurt net geen 40 minuten en je verveelt je eigenlijk geen seconde. Geslaagde schijf.