Hell Spawn

Eind 2016 verscheen een (korte) ep van Elusion. Ik herinner me nog goed dat ik serieus onder de indruk was en dat ik hoopte dat er snel een full album zou volgen. Hier ligt ie dan, eindelijk, voor mijn neus. Het heeft precies nog wat voeten in de aarde gehad en het heeft langer geduurd dan ik dacht, maar het debuut van deze landgenoten is een feit. Via een Spaans label dan nog. Gitarist Domingo verdiende zijn strepen bij Ancient Rites en ook de andere muzikanten kennen het klappen van de zweep. De band is ondertussen uitgegroeid tot een vijftal, er is een tweede gitarist bijgekomen. Qua stijl ligt dit album logischerwijs in het vervolg van de ep, maar ik heb de indruk dat Elusion gegroeid is en breder denkt. Opener "Choices and chances" is er direct boenk op. Gaaf afgewerkt en op een perfecte snelheid. "Lovelorn" begint als ballade met meerdere vocalen (gastrol van Björn Strid van Soilwork) maar de pittige stukken tussendoor maken het iets speciaals. Er komt trouwens nog volk helpen op dit debuut. Tempo en zang wisselen frequent, dus variatie troef op dit album waar ook stijlen naadloos in mekaar vloeien. Basis blijft melodieuze symfonische metal met vooral vrouwelijke vocalen. De mix van mannelijke vocalen met de originele zangeres is gewoon af en de muzikanten weten ook van wanten. De composities zijn zeker boven het gemiddelde. Bij het eerste deel van "In eternity" moest ik aan Evanescence denken, de tweede helft is bombastich en klassiek. Maar ook hardere bands leverden duidelijk inspiratie voor sommige nummers. Negen nummers met een totale speelduur van vijftig minuten en je hoort dat de band potentieel heeft. Helaas zijn er toch ook wat minpuntjes. Persoonlijk ben ik geen fan van de fluit-tierlantijntjes op sommige nummers. Ik vind niet dat ze een meerwaarde geven. En de zang van Evy is in 98 procent van de gevallen top. Zowel in de melodieuze stukken als de occasionele rauwe passages hoor je dat dit een talent is, maar af en toe gaat ze uit de bocht. En hoe jammer het ook is, in dit overbevolkte genre wordt je daarop afgerekend. Zeker in het buitenland, waar de kritische stemmen allicht minder genade tonen. Maar op de keper beschouwd mag Elusion trots zijn op dit debuut. Het opent perspectieven, de kwaliteit ligt zeker boven het gemiddelde, de aanpak is lovend en je hoort (ook dank zij de gasten) enkele heel knappe nummers. Het komt goed met Elusion.

83