Hell Spawn

Na Entering Polaris ben je hier alweer terug met een nieuw album. In Motion is, naast het feit dat het ook van jouw hand komt, toch iets helemaal anders: stukken steviger en bruter. Vertel eens; vanwaar het idee voor zo'n brutere variant - of is dat een verkeerde woordkeuze?

Hoi Nico, inderdaad In Motion is zeker en vast het brutere broertje van Entering Polaris.  Aan de andere kant zou ik zelf het album ook weer niet beschrijven als een 'death metal-only' variant van laatstgenoemde: wat In Motion immers ook heeft, naast melodie en een progressief karakter, is atmosfeer. Het gehele album straalt voor mij een 'deep space, deep time' sfeertje uit, waarin grote tekstuele thema's naar voren komen zoals onze evolutie, creatie, onze plaats in de onmetelijkheid van het heelal, alsook transhumanisme en posthumanisme en waar we mogelijk heen gaan in de onvoorstelbaar verre toekomst. Het idee achter In Motion was dan ook precies dat - het zou een heel bombastische, gevarieerde en progressieve plaat moeten worden met complexe nummers, complexe thema's, en heel veel sfeer. Ik hou van veel verschillende soorten metal en rock, dus eens een brutaler album uitbrengen dan je misschien zou verwachten van me vind ik wel een plezant gegeven! 

 

Ben je zelf ook thuis in het stevigere en brutere werk? Ik vraag dit omdat je vorige releases toch allemaal iets melodieuzer en progressiever waren. En zo ja, wat zijn zo je favorieten in het genre?

Ik ben inderdaad iets meer thuis in het melodieuzere en progressieve werk, maar kan ook enorm genieten van bands als Scar Symmetry en Soilwork bijvoorbeeld, of rete-strakke, moderne en proggy thrash bands zoals Sylosis of Revocation. Ook Gojira passeert wel eens de revue, of soms heel moderne bands die je eerder in het 'djent' -hokje zou plaatsen. Zoals gezegd ben ik er minder in thuis, maar ik vind het ontzettend leuk om zulke invloeden in te werken in m'n eigen muziek en te experimenteren met andere sounds en stijlen dan die ik gewend ben. Het maakt dat je zowel jezelf als de luisteraar toch kunt blijven uitdagen met nieuwe invloeden en elementen. 

 

Was alles al klaar toen je op zoek ging naar de zangers? Zijn de teksten van jouw hand en indien ja, hadden de zangers enige inspraak?

Alles lag inderdaad al klaar alvorens de zangers de studio ingingen, dus ook alle teksten. Daar ga ik prat op - ik hou enorm, maar dan ook enorm van teksten schrijven, verhalen uitspinnen, werken aan een tekst tot die helemaal 'af' is... Vroeger toen ik klein was, wou ik heel graag schrijver worden. Ik spendeer dan ook ongelooflijk veel tijd en moeite aan de lyrics, want ook wat de teksten en verhaallijnen achter de songs betreft, wil ik niets aan het toeval overlaten. Wat de eigenlijke zanglijnen betreft, neem ik steeds een ruwe 'guide track' op (een zgn. 'piloot track') maar vermits mijn pogingen tot vocalen vergelijkbaar zijn met de paringsgeluiden van verkouden Arctische Narwallen, stel ik me meestal ook open voor wat beter kan. Als een 'echte' zanger dan een lichtjes ander idee heeft voor een bepaalde melodielijn, kan ik me daar vaak zeker in vinden! 

 

Er zijn in bepaalde songs meerdere zangers aan het werk. Had je ongeveer op voorhand al een idee wie wat zou moeten gaan inzingen? 

Jazeker! Of eerder: ik heb altijd ruim op voorhand een idee van het 'type' zanger er op bepaalde passages zou moeten komen. In de zin van: dit zou moeten klinken als die of die zanger of zangeres. Ik stel dan m'n verlanglijstje op van zangers die effectief zo klinken, waarna ik ze contacteer. 

 

Ook belangrijk; heb je iedereen kunnen strikken die je voor ogen had?

Bijna iedereen inderdaad, net zoals bij Entering Polaris het geval was :-)  Natuurlijk zijn er altijd één of twee mensen die je niet kan bereiken, zelfs in het huidige tijdperk van internet en facebook etc. En net zoals bij Polaris waren er één à twee zangers niet beschikbaar om welke reden dan ook, maar de overgrote meerderheid die ik voor ogen had, is uiteindelijk wel op de plaat beland! 

 

Hoe begin je daar aan, kan dat rechtstreeks via de muzikanten zelf of is daar soms een wachtlijst, of dient het via managers te gaan?

Iedereen die ik contacteerde, voor beide albums, kon ik gewoon persoonlijk contacteren via facebook of e-mail; er was dus nergens een barrière zoals een manager of platenlabel of iets dergelijks. Gelukkig maar, want het maakt dat je gewoon persoonlijk contact kan hebben met de persoon in kwestie. Achteraf bekeken verliep de communicatie heel eenvoudig - veel eenvoudiger dan ik verwachtte toen ik er aan begon, althans. 

 

Ook in eigen land heb je enkele ferme zangers gestrikt; Mike Slembrouck (After All enn je partner in crime van 23 Acez, Benny: twee zangers die ik eerlijk gezegd eerder op een Entering Polaris album had verwacht? 

Misschien wel inderdaad... Maar het sluit dan ook weer mooi aan bij wat ik wil verwezenlijken op een album: er mogen en moeten wat verrassingen zijn, wat onverwachte wendingen, wat dingen die je niet onmiddellijk had zien aankomen. Ik hou ook niet zodanig van eenduidige dingen - van bands of albums die enkel maar één dingetje zijn en niets anders. Variatie is troef wat mij betreft, en hoewel In Motion voor het grootste gedeelte op moderne death metal en thrash metal is gestoeld, wou ik zeker geen plaat die enkel maar dàt zou zijn. Het album barst dan ook van melodieus gezongen passages, grote refreinen, alsook ingetogen stukken met cleane of akoestische gitaren. Het laatste wat ik wou, was grunts en screams over de gehele lijn. 

 

De hoes is wederom een mooi Sci fi werkje geworden, zelfde artieste als bij Entering Polaris? 

Jazeker! De hoes, alsook het machtig mooie boekje bij het album (wat een meesterwerkje op zich geworden is) is weerom van de hand van Masha Pimas, een ontzettend getalenteerde aankomende artieste. Ze maakt fantastisch mooie dingen; niet enkel het artwork en de layout van Entering Polaris en In Motion zijn van haar hand, maar bvb ook het artwork voor de nieuwe Quantum Fantay (de instrumentale progressive/ psychedelic rock band waar ik in speel - googlen als je het niet kent!). Wacht tot je het artwork voor die plaat ziet! 

 

Zit er een soort verhaal achter de naam en de titel? Zo ja, shoot...

Hierbij moet ik even teruggrijpen naar de oorspronkelijke origine van In Motion... Terwijl Entering Polaris geheel mijn ding is, kan ik niet honderd procent alle 'credit' nemen voor deze In Motion. Vele jaren terug, toen ik nog ergens vooraan de twintig was, speelde ik in een Metal band uit Lokeren, samen met twee goeie kameraden Hans Audenaerd (gitaar) en Wim Smekens (drum). We hadden nog niet bijster veel ervaring in bands en studio's, maar uiteraard barstten we van de ambitie en wilden we geweldige muziek schrijven, deze opnemen en uitbrengen. Wereld dominatie, roem, faam, en vooral heel veel plaatselijke kebab zouden ons deel zijn, en in de annalen van het heavy metal sterrendom zouden onze mythische namen resoneren, begeleid door het gezang van in de strijd gevallen Vikings. Natuurlijk liep het allemaal zo'n vaart niet, en de groep werd op een gegeven moment ten ruste gedragen... Te veel kebab, zonder enige twijfel. Toch bleef het borrelen bij mij om met de muziek iets te doen; om met de nummers verder te gaan en er aan te blijven sleutelen tot ze zouden resulteren in een geweldige langspeler. Na vele omzwervingen kwamen de drums van het album uiteindelijk in handen van Jonathan Braeckman (ex-23 ACEZ, ex-ANTI-ICON) en gingen we de studio in, waarna het lange proces begon van zangers te zoeken die de plaat en de songs tot leven konden brengen. Leuk detail: de titel van het album, 'Thriving Force', was de naam van de Lokerse band waar het ooit allemaal begon.

 

Ook deze release verschijnt via Freya? 

Inderdaad, net zoals Entering Polaris en 23 Acez vorig jaar, en net zoals Offworld en Neo Prophet (instrumentale prog/psychedelic Rock en prog rock/prog metal, respectievelijk) in de jaren daarvoor trouwens. Dit is geloof ik de vijfde release die gebeurt op het label, van bands of albums waar ik bij betrokken ben geweest. Ik ben Peter Lindenbergh, het hoofd van Freya, daar enorm dankbaar voor: ik besef zelf best dat veel van de muziek die ik het liefste maak vaak wat uit de band springt en mogelijk niet voor een groot publiek is. In het huidige klimaat van toenemende commercialiteit en de gooi naar de meeste likes op facebook en de meeste omhoog geheven bekers bier op grote zomerfestivals, lijkt het steeds meer zaak om daarop in te spelen. Ook de metal scene, lang z'n eigen ding, is daar de voorbije jaren in gezwicht, en als je kijkt naar wat er vaak op de echt heel grote platenmaatschappijen zit tegenwoordig, of nog maar naar hoe bands zich profileren, lijkt het alsof elke band z'n eigen strak omrande hokje dient te hebben. Wij spelen dit, dus moeten we er zo uitzien, zo klinken, zo spelen, ons zo kleden, zulke stage presence hebben, en zulke bewegingen maken op het podium. Natuurlijk moet het plaatje rond een band kloppen; het tegendeel ga ik nooit beweren. Maar terwijl het makkelijker geworden is dan ooit om je muziek naar buiten te brengen via allerlei online kanalen, is het moeilijker dan ooit om de aandacht te trekken. Labels worden maandelijks, wekelijks overspoeld door talloze aanvragen van nieuwe bands. Er lijkt soms gewoon geen plaats meer te zijn voor al die muziek - tenzij vergeten in een hoek op YouTube, facebook of bandcamp waar we allemaal proberen om toch maar die likes en followers te krijgen. Naturlijk helpt het dan om te gaan voor een stijl, klank en look die perfect in het verlengde ligt van wat iedereen al kent en wat er goed verkoopt, en/of mooi aansluit bij andere bands in het genre. Doe je dat niet, is het des te moeilijker. Het leuke bij Freya is dat ik bij hen een outlet heb voor de albums en projecten en creativiteit de vrije loop kan laten. 

 

Dit werk zal wel deels een anders publiek aanspreken, of ben ik verkeerd? Ik bedoel maar, niet iedereen is even tuk op dit soort vocalen?

Waarschijnlijk wel, maar da's niet erg denk ik; verschillende mensen horen verschillende dingen graag, en het is ook zeker niet dat ik met alles wat ik doe maar één enkel soort publiek wil aanspreken. Integendeel - door het incorporeren van verschillende elementen en invloeden, kan het heel goed zijn dat je van een bepaald album zelfs sommige individuele nummers beter kan smaken dan andere, en dat bepaalde passages helemaal je ding zijn en andere dan weer minder. Het houdt het geheel uitdagend, fris en gevarieerd, en persoonlijk hou ik van die aanpak. Zelfs bij de klassieke Maiden platen had je dat, bijvoorbeeld - er stond vaak wel wat materiaal op dat je daarom niet onmiddellijk bij de lurven greep, maar dat wat moest groeien mettertijd en meerdere luisterbeurten vergde. Ook weer iets dat tegenwoordig bijna van het toneel verdwenen is - in een klimaat waarbij iedereen je muziek snel even kan checken op z'n favoriete streaming service, heb je natuurlijk liever niet dat een potentiële toekomstige fan toevallig uitkomt op net één van die uitzonderingen; op één van je moeilijkere, langere of uit-de-band-springende tracks. Het gegeven 'album' lijkt soms wel uit de mode daarom, terwijl dat net hetgeen is waar ik altijd naartoe probeer te werken - de plaat als geheel, eerder dan losse tracks. 

 

Wat kunnen of mogen we nog van je verwachten in de nabije toekomst?

Sowieso wordt er nu hard gewerkt aan het nieuwe Thorium album, alsook aan de volgende Entering Polaris platen! Deze zijn zo goed als volledig geschreven en opgenomen als demo of pre-pro, en we duiken deze zomer de studio in om alles definitief te gaan tracken. Zonder al te veel te onthullen, kan ik wel zeggen dat zowel de volgende Entering Polaris albums als de nieuwe Thorium langer, complexer en ambitieuzer zullen zijn dan de vorige platen al waren. Stay tuned! 

 

https://www.facebook.com/Inmotionsound