Hell Spawn

Arch Enemy is nog steeds één van de toppers in het metallandschap. De band rond Michael Amott staat bekend om zijn melodieuze, maar zeer stevige brutale death metal met extreme vocalen. Sinds het debuut in 1996 hebben ze ons weten te verblijden met een resem geslaagde albums. Zoals elke band kenden ze wel degelijk wissels in de bezetting, maar het niveau bleef constant hoog. De meest markante wissel was ongetwijfeld op het niveau van de vocalen. Zangeres Angela (die nu manager is) werd vervangen door Alissa en dat lag natuurlijk niet voor de hand. Maar het succes werd eigenlijk enkel groter. En misschien is de huidige bezetting, met ex-Nevermore gitarist Jeff Loomis, nog de beste van alle tijden. Na tien volwaardige albums vonden de Zweden het tijd voor iets speciaals, in afwachting van nieuwe nummers. Dit nieuwe album, de titel kan al een hint zijn, bestaat namelijk uit 24 gevarieerde covers. Ze beginnen met een hitje van popband Tears For Fears, ze verkrachten een supernummer van Mike Oldfield, je hoort enkele minder bekende songs maar ook klassiekers van Pretty Maids, Judas Priest, Scorpions en Maiden passeren de revue. En met een coveralbum heb ik altijd gemengde gevoelens. Eén of twee nummertjes op een album geeft altijd wel ergens een meerwaarde qua sfeer en beleving, maar een volledig album is steeds op eieren lopen. Sommige originele nummers benaderen op zich al de perfectie zodat je je afvraagt wat de meerwaarde van een cover is. Persoonlijk heb ik nog maar één band gekend die me zelden of nooit ontgoocheld heeft met hun covers, en dat is Six Feet Under. Zij weten sowieso hoe ze een aparte twist aan een nummer kunnen geven. Maar Arch Enemy komt eerlijk gezegd dicht in de buurt. De gecoverde bands hebben sowieso een andere stijl dan hen, dus je kan op een aparte manier vergelijken. Iedereen zal wel verschillende favorieten hebben, je hebt natuurlijk keuze uit liefst 24 nummers. Voor mij zijn "Back to back" en "Aces high" de absolute toppers. Op sommige nummers moet je zelfs geconcentreerd luisteren om het origineel te dissectieren. Een aangenaam tussendoortje dat heel wat metalliefhebbers zal kunnen bekoren, zeker adepten van 'klassiekers' met een speciale typische insteek.