Hell Spawn

Septagon... Weer zo'n band waarvan de wereld geen weet van heeft, want de Metallica's van deze wereld zijn veel belangrijker. Maar miljaar, wat mankeren die mannen aan goede bands om naar te luisteren... Hun "Deadhead syndicate" was al een hamer die zo zwaar aan de deur klopte dat deze niet te negeren valt en zo bol staat van thrash riffs dat men er van duizelt en het wit van de ogen zwart ziet. Hier zijn ze dus opnieuw aan het front met hun "Apocalyptic rhymes". Apocalyptisch is deze wereld wel aan het worden, dus daar slaan ze al nageltjes op de kop. Op vlak van hersen splittende riffs gaan ze nog een stapje verder dan Deadhead. "Sweet, Home Hell" - hun eerste single - geeft al genoeg te horen. Het is heel duidelijk dat de band op vlak van energie een bron heeft gevonden die gelijk staat aan de bron van het eeuwige leven en dit is een duidelijk lokkertje voor dit album. De titeltrack bezit niet alleen melodie, maar de gitaren zijn zo brutaal agressief dat dit nummer live gegarandeerd voor vuurwerk zorgt bij het publiek... Een onmenselijk sterke track waar zelfs heel leuke accenten in zijn gelegd die ergens een beklemmend, claustrofobisch gevoel aanstippen. Met regelmaat heb ik echter wel de indruk dat het geheel net iets te snel is opgenomen en te weinig overdacht. Het is zo'n gevoelsmatig iets... De thrash waar Septagon zich in wentelt, is zeker die waar de jaren tachtig bol van stonden, waar een heel stevig punk randje aan vast zit en waar een vette tekstuele knipoog ook niet veraf is. Voor wie complexloze thrash tot zijn genre rekent... Septagon is je ding. A world full of Hatred... where reason is the enemy... Fight/Make a stand!!! 

80