Hell Spawn

Met het collectief van The Ocean weet je altijd direct welk vlees je in de kuip hebt. Voor eenvoudige titels bijvoorbeeld moet je bij hen niet zijn, dat is een feit. Tenzij je archeoloog bent natuurlijk, want dan is het kicken. De band uit Berlijn maakt al sinds 2001 nummers die iets met geologie te maken hebben. Een onuitputtelijke bron, want dit is hun achtste album. Het vorige album verscheen vijf jaar geleden, dus het werd hoog tijd om nieuw werk op de mensheid af te vuren. Deze nieuwe worp begint met iets wat uit het brein van Pink Floyd en Jean-Michel Jarre zou kunnen ontsproten zijn, maar vrij snel neemt de stevige, filmische post-rock het over. De nummers zitten vol tempowissels en ook vocaal wordt het volledige spectrum aangeboord. Enerzijds kan je dit nieuwe album als bijzonder melodieus omschrijven, maar tegelijk zitten sommige nummers vrij complex in mekaar. De lange, uitgesponnen instrumentale stukken zijn om duimen en vingers van af te likken. “Phanerozoic” moet eigenlijk een dubbelalbum worden, maar het tweede deel komt pas in 2020 uit. Dit is niet het stevigste album van de Duitsers, hoewel ze bij momenten log en loodzwaar uithalen, maar het is toch alweer topkwaliteit. De teksten staan centraal, hier gaat het vooral over de perceptie van tijd, de kracht van de aarde en de herhaling van dingen zoals Nietzsche het beschrijft. Er worden ook paralellen getrokken tussen de global warming op het einde van het Perm en de actuele situatie. Gedurende de tijdspanne van het Phanerozoic waren er maar liefst vijf massa-uitroeiingen, en toen was er nog geen sprake van mensen. Dat The Ocean speciale muziek maakt die allicht niet door iedereen gesmaakt wordt, daar kan ik best inkomen. Maar wie hun eerdere werk wel kan smaken, zal ook hier een vette kluif aan hebben. Het valt ergens te situeren tussen Tool, Katatonia (geslaagde gastrol op één nummer trouwens van de zanger), Anathema, Opeth en Mastodon, maar ze doen het op hun eigen typische, gedetailleerde en eigenzinnige wijze. Iets waar ik wel van hou. Mij hebben ze in ieder geval alweer moeiteloos overtuigd en ik kan opnieuw hun vorige albums ontrafelen. In mijn ogen allemaal topnummers en ideaal voor de koude winterse dagen…

88