Hell Spawn

Zesde album van deze Fransen. Het eerste wat opvalt, is dat het geheel opnieuw erg technisch is. Van bij opener "Wolfsmond" besef je dat dit waarschijnlijk niet ieders meug zal zijn. Complexe structuren bij momenten en vingervlug gitaarspel, naast gevarieerde vocalen. Zo kennen we nog een Franse groep natuurlijk. Bij "Behhten's curse" hoor je effectief heel wat gelijkenissen met Gojira, hun landgenoten die ondertussen heel wat populairder zijn. Nochtans zetten beide groepen ongeveer gelijktijdig hun stappen in de muzikale wereld. Nu ja, er zijn natuurlijk nog muzikale formaties waarmee parallellen bestaan. Gorod weet heel wat elementen op een speciale manier te combineren. Technische, progressieve death zit duidelijk in de lift. Dit nieuwe album zal voor de meeste luisteraars een beetje moeten groeien. Het is snel, catchy en bevat natuurlijk alle elementen van het genre, maar anderzijds is het ook duisterder bij momenten. Met andere woorden, "Aethra" groeit uit tot iets unieks op zich. Gorod had eerder al kunnen scoren met enkele albums, maar ik denk dat ze dat met dit nieuw materiaal zeker gaan doen. Ze hadden al een internationale reputatie, maar hun bekendheid zal zeker nog groeien. Wie dacht dat ze met hun ep van vorig jaar, die thrash-georiënteerd was, een andere richting zouden inslaan, is eraan voor de moeite. Gorod borduurt gewoon gestaag verder waar ze bij het vorige album gestopt waren. Dit is, zeker na enkele luisterbeurten, een meer dan geslaagd schijfje dat er bij death-liefhebbers met een open geest zeker zal in gaan.

84