Hell Spawn

Om te beginnen, zou je eerst eens de band kunnen voorstellen? Wanneer zijn jullie gestart, wie richtte de band op, is dat vlot gelukt etc.

Wij zijn Solitude Within een Belgische band uit Ninove. Wij combineren klassieke/filmmuziek met hard rock en metal en geven daar een moderne toets aan. De band is onder de naam Solitude Within begonnen op 23 augustus 2016. Zangeres en toetseniste Emmelie nam samen met bassist Quincy de eerste stappen om de band samen te stellen. Het duurde niet lang om de rest van de bandleden te vinden. Daarna voegden JP en Johan (beiden gitaar) zich bij de band. Later versterkte Ash ons op de drums en al gauw waren we klaar om te beginnen. Emmelie en Quincy hadden al een paar goede nummers geschreven, later schreef JP ook nog wat nummers bij en na een poosje waren dat er genoeg om een full-album uit te brengen. Het eerste nummer “Fade away” werd geüpload en hartelijk onthaald. Zo goed zelfs dat we een platendeal bij Mausoleum Records aangeboden kregen, waar we uiteraard enthousiast op ingingen. Het overlijden van Alfie Falckenbach, de stichter van Mausoleum Records, gooide echter roet in het eten en zo zagen we onze droom aan diggelen slaan. We bleven echter niet zomaar bij de pakken zitten. Het feit dat van begin af aan een gerenommeerd persoon in de muziek business in ons geloofde, was een enorme stimulans om door te gaan. Ons album moest en zou er dus gewoon komen. We hebben toen besloten om zelf de laatste stappen te zetten om het album uit te brengen, wat op 1 mei 2017 dan ook uiteindelijk is gebeurd. 

 

Hoe moeilijk is het tegenwoordig om als nieuwe band aan de bak te komen? 

Het is enorm moeilijk om als nieuwe beginnende band aan de bak te komen. De markt is verzadigd, er zijn gewoon te veel bands. We merken ook dat onbekend meestal onbemind is. Vele mensen hebben oogkleppen en klampen zich wanhopig vast aan de grote namen in het genre, terwijl er zoveel kleinere, onbekende (lokale) bands zijn die minstens even goed of zelfs beter kunnen zijn! Ook is de muziekindustrie tegenwoordig helaas niet meer wat het ooit geweest is. Vroeger, in de gouden jaren, toen muziek nog gekocht werd en er nog plaats was voor muziekvideo’s op nationale televisie enzovoort, waren labels nog een soort van steun voor beginnende bands, ze vormden een (financiële) drijfkracht en er werden soms nog bepaalde budgetten voorzien om je debuutalbum (en de rest wat later dan nog zou volgen) te maken. Nu leven we in een (digitaal) tijdperk waar illegaal downloaden ‘de norm’ is en waarbij echt geld verdienen met muziek enkel is weggelegd voor slechts de grotere bands. Labels zijn niet meer geneigd om te investeren in een kleine band, dat is in deze tijd gewoon te risicovol geworden. Beginnende bands moeten dus daarom gewoon alles zelf betalen, dat is nu eenmaal de realiteit. Een record deal kan je tegenwoordig wel snel binnenhalen, maar een faire deal is een ander verhaal. Een deal moet nog steeds voor beide partijen interessant blijven. Hoe kleiner je bent, hoe ongunstiger de voorwaarden. Het heeft dus geen zin om een album via een label uit te geven, als je er per verkochte cd aan moet toesteken. Een album in eigen beheer uitbrengen is voor vele bands daarom tegenwoordig de beste oplossing. Helaas kunnen wij ook niet zomaar terugvallen op een rijke kring van contacten in dit wereldje. Dat zou het ons uiteraard een pak makkelijker maken. Dus we hopen deze ooit toch wel eens te vinden. Het deel dat we dus voorlopig zelf kunnen beïnvloeden, daar proberen we aan te werken en verder zullen we steeds ons best blijven doen, niet opgeven en hard blijven werken om er toch hopelijk ooit te kunnen geraken. 

 

In jullie genre komen er jaarlijks vele nieuwe bands bij, wat onderscheidt jullie ten opzichte van de rest? (Ons hoef je niet meer te overtuigen :) )

Vooral de stem van onze zangeres maakt volgens ons het verschil. Een stem moet herkenbaar zijn en dus ook uniek. Vele zangeressen in ons genre trappen in de val van het opera zingen, dat is iets wat bij ons totaal niet het geval is. De stem van Emmelie is zacht, maar smelt toch perfect samen met de soms hevige en vooral zeer dynamische muziek. Het creëert zo een eigen sound: soms poppy, soms heavy. Ze legt ook veel emotie en gevoel is haar zingen en dat kan je als luisteraar enorm diep raken. Verder zorgen we ook steeds voor veel variatie in onze muziek. Er zit een doordachte opbouw in onze nummers. Soms heb je uptempo momenten, soms wat tragere stukken. Maar we proberen er steeds voor te zorgen dat de muziek boeiend blijft. Als je je ogen sluit en naar onze muziek luistert, zou dit beelden moeten oproepen.

 

Wat vinden jullie eigenlijk van die term female fronted? We horen dat meer en meer bands zich daaraan ergeren.

Wij hebben inderdaad wel de indruk dat er tegenwoordig nogal snel met de term ‘female fronted’ gesmeten wordt. Maar volgens ons hebben vele mensen gewoon een verkeerd beeld over die term. Als ze de naam ‘female fronted’ horen, denken ze direct aan een typische symfonische metal band met operastem, terwijl ‘female fronted’ eigenlijk gewoon betekent dat je een vrouw hebt die de zang verzorgt en het gezicht van de band vormt. In een maatschappij waar er tegenwoordig naar gelijkheid (tussen mannen en vrouwen) gestreefd wordt, vinden wij het dus bijzonder vreemd dat de mensen zich hieraan zouden ergeren? Wij vinden het juist enorm tof dat er steeds meer en meer vrouwen in de metal wereld het gezicht van de band worden. Metal is toch geen voorrecht voor mannen alleen? We zijn één grote familie. 

 

Jullie naam Solitude Within past eigenlijk zeer goed bij jullie muziek. Is dit iets waar jullie over gebrainstormd hebben?

Bij het vormen van de band heeft iedereen een lijstje met een paar goeie namen opgesteld. Na wat brainstormen stelde Quincy deze naam voor, geïnspireerd op een song van de band Evergrey. De naam staat voor ons ook voor de eenzaamheid die je soms kan ervaren, zelfs al ben je omringd door een heleboel andere mensen.

 

Jullie hebben vorig jaar jullie debuut cd uitgebracht. Hoe zijn de reacties en zijn jullie tevreden over het eindresultaat? Of zijn er toch zaken die je achteraf anders zou gedaan hebben?

Uiteraard zijn we tevreden over het eindresultaat. Het heeft geen zin een album uit te geven waar je zelf niet achter staat. Het album is na lang werken uitgedraaid zoals het uiteindelijk bedoeld was. Dit heeft volgens ons vooral te maken met het feit dat we zoveel factoren in onze eigen handen hadden, namelijk: opnames, mixen, artwork, enz. Op de mastering na, hebben we alles volledig zelf gedaan. We hebben een album gemaakt waarbij alle nummers een gezamenlijke atmosfeer en gevoel creëren. Alle nummers zijn op zich uniek, maar passen toch allemaal samen. Ook zit er voldoende dynamiek en een doordachte opbouw in, om het voor de luisteraar steeds boeiend te houden. Dat is altijd ons doel geweest. Als je dus reviews krijgt met quotes zoals:

“Met Dissapear zet Solitude Within zich meteen duidelijk op de kaart als één van de betere symfonische metalbands van de Lage Landen.” - Rockportaal 19/08/2017

En 

"Strong vocals and a tight sound make this band actually one of the better sounding Belgian bands at the moment" - Strutter Magazine 25/12/2017

Om er maar een paar op te noemen, dan mogen we toch wel met zekerheid zeggen dat dit ons aardig goed gelukt is. We hebben dus zeker geen spijt van het eindresultaat. Wat we achteraf misschien wel een klein beetje hebben, is het gevoel dat we ons op dit album op bepaalde vlakken een beetje te veel hebben ingehouden, waardoor het hier en daar soms wat te ‘braafjes’ kan overkomen. We hebben met “Disappear” veel geleerd. We voelen ook dat de nieuwere songs mooi tot hun recht zullen komen. We weten de exacte richting, het exacte gevoel en we kunnen met zekerheid zeggen dat het nieuwe materiaal een mooie evolutie zal meemaken. 

 

We zien Solitude Within vaker passeren op concertagenda’s. Begint het zo stilletjes aan wat meer te lopen?

Op dit moment gaat alles inderdaad zeer goed met onze optredens, we mogen dit jaar zeker niet klagen! We hopen deze groei dus te mogen aanhouden, want live optreden is iets wat in ons bloed zit, we moeten dit gewoon doen. Hier en daar krijgen we spontane vraag om ons te boeken, al blijft het toch grotendeels nog steeds iedere dag zelf zoeken naar optredens. We merken wel dat het langzaamaan wat makkelijker begint te worden om organisatoren te overtuigen. De mensen beginnen ons en onze muziek al wat te kennen en vaak zijn organisatoren ook al direct overtuigd wanneer ze ons live aan het werk zien, de passie straalt er dan gewoon van af. 

 

We zagen onlangs iets passeren i.v.m. een concert in Spanje. Hoe was dat? Zijn er nog reacties uit andere landen?

Onze twee optredens in Spanje waren echt geweldig! Vooral het festival in Torreperogil was het hoogtepunt van onze mini-tour. We hebben daar voor honderden mensen gespeeld wat echt een leuke ervaring was. Zeker voor herhaling vatbaar! (misschien in oktober, wie weet? ;-) ) Het was niet de eerste keer dat we naar het buitenland zijn geweest. We willen onze muziek zoveel als mogelijk verspreiden. Zo zijn we in het verleden ook al naar Nederland en Malta geweest. Voor de toekomst staan er nog wel een paar optredens in Nederland gepland en ook één in Parijs. We zijn ook bezig om contacten te leggen in Duitsland en The UK. Het ding is dat optreden in het buitenland vaak veel geld kost. Het heeft dus geen zin om naar het buitenland te gaan, gewoon om te zeggen dat je daar gespeeld hebt. Als wij dus de vraag krijgen om ergens op te treden, proberen we er steeds voor te zorgen dat onze onkosten toch min of meer gedekt zijn.

 

Emmelie neemt naast het zingen ook de keyboards voor haar rekening, wat haar bewegingsvrijheid op het podium beperkt. Zie je dit als een pijnpunt of niet echt? Heb je daar al opmerkingen over gekregen? Persoonlijk vinden we het wel wat hebben!

Uit ervaring weten we dat het keyboard géén beperking vormt om er als frontvrouw ‘te staan’. Het is ook niet zo dat ze constant achter het keyboard geplakt zit. Er is veel interactie met het publiek en wij zien het eerder als een pluspunt. Het keyboard bespelen en zingen tegelijk geeft een volledig nieuwe dimensie aan de live ervaring. Uiteraard hebben mensen hier vele verschillende meningen over. Zo zijn er mensen die denken dat je als lead zanger(es) geen keyboards (of ander instrument) zou mogen spelen. Dat is oké, iedereen mag zijn eigen mening hebben natuurlijk. Maar Emmelie zal echter nooit haar keyboard zomaar weglaten. Het keyboard betekent alles voor haar. Niemand buiten zijzelf kan ooit begrijpen hoe het voor haar voelt en wat het voor haar betekent. Het is een passie, niet iets wat ze zomaar wil doen, maar iets wat ze gewoon moet doen. Het keyboard is haar steun, haar hart en haar toeverlaat en niemand zal dat ooit kunnen veranderen. 

 

Toekomstplannen?

We hebben vele toekomstplannen, zowel op korte als lange termijn. Op korte termijn zijn we momenteel volop bezig met het maken van onze eerste bandshirts. We hebben al een paar verschillende designs gemaakt, eens we een goed design gevonden hebben waar we allemaal tevreden over zijn, gaan we over tot het effectieve printen. Voor optredens is het de bedoeling dat we onze positieve groei blijven aanhouden. We hopen zoveel mogelijk goeie en deftige optredens binnen te halen. Want zoals eerder al gezegd: wij MOETEN gewoon op een podium staan, dat is nu eenmaal onze passie. Hierbij hopen we ook onze muziek nog wat meer in het buitenland te kunnen verspreiden. Momenteel zijn we ook al af en toe eens bezig met aan een paar nieuwe nummers te werken. Het is echter niet zo dat we al volop begonnen zijn aan een tweede album. We willen eerst “Disappear” nog wat meer de aandacht geven die het verdient. Op lange termijn is onze ambitie om een middenklasse band te worden. Momenteel ziet het er naar uit dat er eigenlijk maar 3 soorten bands zijn: de top bands, de middenklasse bands en de beginnende/gemiddelde bands. De topbands zijn de enorm populaire bands die overbetaald worden. De middenklasse bands zijn de bands die binnen hun genre een zekere aanhang hebben en die regelmatig kunnen spelen. Ze worden ervoor betaald en kunnen dit blijven doen zonder dat ze er zelf wat van hun eigen centen aan moeten toesteken. De beginnende bands moeten zowat alles gratis doen om toch maar te kunnen blijven doorgaan.  Mochten we dus ooit in die middenklasse terecht komen dan zouden wij al tevreden zijn, maar méér mag natuurlijk altijd. ;-)

 

Nog iets te melden?

Mensen die ons willen boeken, kunnen een bericht sturen naar [email protected]  Afhankelijk van het evenement kunnen we samen altijd wel een compromis sluiten. Verder zouden we graag Filip willen bedanken voor dit interview, maar zeker ook alle fans en iedereen die ons steunt en die in ons gelooft. Het is dankzij jullie dat wij dit kunnen (blijven) doen! \m/ YOU ALL ROCK! \m/

https://www.facebook.com/solitudewithinofficial/ 

http://solitudewithin.be/ 

For bookings, mail to: 

[email protected] 

Verder kunnen we nog melden dat de band ook op Devil's Rock For An Angel 2018 zal optreden als vervanger voor Ethernity. welke wegens persoonlijke redenen (line-up perikelen) heeft gecanceld! 

 

Filip