Hell Spawn

Wie er nog mocht aan twijfelen: Udo blijft the voice of Accept ook zonder Accept. Of het nu onder de naam Dirksneider of  U.D.O. is, de man ademt na al die jaren nog steeds metal met Duitse inslag. Wie nog twijfelt, zal na het aanhoren van het openingsnummer "Tongue reaper" al direct overtuigd zijn, uptempo met de nodige melodie en een meezingrefrein dat zo Duits is als het maar kan zijn. Vanaf het gelijknamig Accept debuut in 1979 tot nu draagt Udo zoals hij in het nummer "Make a move" zelf zingt de rock-'n-roll in zijn bloed. "Keeper of my soul" laat al vanaf de eerste noten meedeinen op de "Udo waves". Het gitaarwerk van Andrey Smirnov en Bill Hudson volgen de meester blindelings, terwijl Udo's zoon Sven al met de band Dirksneider had bewezen over een geweldige drive te beschikken die hij door zijn vader met de eetlepel is meegegeven. De zware bastonen van Udo's rechterhand sedert jaren, 1996 om precies te zijn,  Fitty Wienhold vormen de solide basis waardoor het headbangen is van de eerste tonen tot de laatste. Die laatste song "The way" verovert wel een ereplaats in Udo's biografie, mooie ingetogen compositie trouwens, met mooie gitaarsolo. Over de ganse lijn is dit U.D.O. op en top met als uitschieters het stuwende "Hungry and angry", het melodieuze "One heart one soul" en het dreigende "A bite of evil" dat zo op "Russian roulette" had kunnen staan. "German metal rules if Udo is in the house"!

88