Hell Spawn

Zelfs zonder te luisteren kan je een beeld vormen wat je mag verwachten van het Duitse Motorjesus. Bandnaam, hoes en albumtitel geven heel veel weg (tenzij ze enorm zouden verrassen). Als je dan nog eens weet dat het de opvolger is van "Electric revelation" (2014), "Wheels of purgatory" (2010) en "Deathrider" (2006) ben je wel zeker. Dit is muziek van het type "Go, motherfucker, go" (inderdaad, de Nashville Pussy klassieker). Dit gaat rocken als de neten! En dat doet dit trio. De volle 57 minuten op dit nieuwe album. En dat is het enige puntje van kritiek, dit is wel lang voor een album in dit (speedrock) genre. Want voor de rest zit dit lekker instant meebrulbaar in elkaar. Wie wild wordt van de geur van diesel, verbrand rubber en alles tussen Airbourne en Motörhead, doe hier je voordeel mee! Trouwens, als de organisatoren van Roadkill Festival meelezen, dit zou er nog eens eentje zijn voor jullie affiche...

75