Hell Spawn

Ze komen uit het zonnige Los Angeles, dit vijftal, maar toch zitten ze precies vol frustraties. Twitching Tongues heeft zijn roots in de hardcore scene, en dan spreken we over een kleine tien jaar geleden. Op al die jaren kenden ze enkele wissels in de bezetting, maar ze blijven precies ook zoeken naar een vaste stijl. Dit is hun vierde album en enkel de gebroeders Young blijven over als originele leden. Het falen en de politiek staan centraal in de teksten en de inspiratie voor dit album komt vooral van filmscores, wat de muziek ergens een episch en donker kantje geeft. Een van de nummers deed me zowat denken aan Dropkick Murphy's op speed, een ander neigt meer naar Life Of Agony of Type O Negative. En ja, er zitten heel leuke nummers tussen, maar de meeste nummers hebben een chaotisch kantje. En geloof het of niet, "Defection" deed me aan Candlemass denken. Dus deze Amerikanen in een hokje steken ligt niet voor de hand. Ik hou daar wel van, maar bij diehard fans van een bepaald genre zouden ze wel eens naast de boot kunnen vallen. De mix aan stijlen heeft iets speciaals, alleen daarom al verdient Twitching Tongues de aandacht. Zowel muzikaal als vocaal loont deze schijf de moeite. Maar, om op mijn eerdere woorden terug te komen, op zowat elk nummer hoor je iets waarvan je denkt dat je het al eerder gehoord hebt bij één van de echt grote namen. Nu eens Suicidal Tendencies, dan Mercyful Fate, Metallica of één van de bands die ik hiervoor vermeldde. Het zal allicht een bewuste keuze zijn en de tijd zal uitwijzen of ze er goed aan doen om op deze manier te werken. Ik hou van de variatie, maar mis ergens wel een rode draad tussen de nummers. Zelfs na verschillende luisterbeurten is het me nog niet duidelijk of dit nu eigenlijk een toppertje is of een aardige poging om bands te kopiëren en in de blender te gooien. Zelfs in één nummer durven ze drie stijlen te gebruiken. Als je van gevarieerde muziek houdt moet dit je ding zijn.

79