Hell Spawn

Met het verschijnen van "Change" (de titel was duidelijk) probeerde Pink Cream 69 het na het hoofdstuk met Andi Deris over een andere boeg te gooien, wat niet in goede aarde viel bij ondergetekende en nog vele andere trouwe Pink Cream 69 fans. Het navolgende "Food for tought" uit 1997 was van hetzelfde laken een pak. Het duurde nog even vooraleer de band opnieuw in mijn genade viel. Met "Electrified" (1998) kwam de band opnieuw onder de aandacht van de verloren gegane fans en kon de vervanger van Andi Deris, David Readman echt overtuigen. Men nam grotere tussenpozen om een nieuw album te creëren, wat mede kwam door het vele productiewerk van bassist oprichter Dennis Ward en per album werd de lat hoog gelegd. We zijn inmiddels al aan album 12 toe, met dezelfde line-up als het in 2013 verschenen "Ceremonial", dus met drummer Chris Schmidt, gitarist Uwe Reitenauer, zanger David Readman en oer leden bassist Dennis Ward en gitarist Alfred Kofler. "Headstrong" is een gedreven album geworden zonder al te veel franjes wat met opener "We bow to none" al meteen duidelijk wordt. De eerste single "No more fear" heeft ook al een sterk ritme dat met een melodieuze saus wordt overgoten. Dat David Readman net als de wijn met ouder worden alleen maar beter wordt, laat hij ten overvloede horen zoals in de twee ballads "Vagrant of the night" en de afsluiter "The other man". De samenwerking met het inventieve gitaarwerk van Alfred Koffler brengt het album tot een climax middels de uitblinker van "Headstrong" namelijk "Man of sorrow", een geweldig midtempo nummer met subliem gitaarwerk van Koffler. Pink Cream 69 weet nog maar eens te overtuigen met "Headstrong" en daar kunnen we alleen maar verheugd om zijn. 

88

Thierry