Hell Spawn

De split, de ruzie tussen Phil Lewis en Tracii Guns, het bestaan van twee L.A. Guns, het komen en gaan van bandleden... Dat is voer voor een knotsgekke serie. Maar het wonder is geschied: de twee protagonisten zijn herenigd. Met nieuwe bandleden achter zich, de andere originators als Mick Cripps, Kelly Nickels of Steve Riley zijn in geen velden of wegen te bespeuren. En het wonder heeft zelfs een nieuw album opgeleverd! Dat schept verwachtingen natuurlijk. Als je dan openers "It's all the same to me" en "Speed" hoort, worden die deels ook wel ingelost. Ze zijn lekker fel, er zit een ietwat punky attitude in (de koortjes doorheen het hele album hebben dat ook wat), maar ze blijven wel niet hangen. Ook de ballade "Christine" niet, toch altijd een van de sterktes van de band. Het beste kruid lijkt ook al snel verschoten, er staan wel wat vullertjes op "The missing peace" ("Sticky fingers", Baby gotta fever", "The flood's the fault of the rain"). Een herkenbaar euvel van nà de eerste 3 L.A. Guns platen. De stijl werd behouden, er zat altijd wat branie in, vakmanschap meer dan oké, maar geeneen die je nog echt een gans album bij de keel pakte. Vandaar dat je bij live shows nog altijd heel veel songs uit "L.A. Guns", "Cocked and loaded" of "Hollywood vampires" krijgt. Dat zal nu niet anders zijn. Ik had eerlijk gezegd meer verwacht van de hereniging. 

68

Pow