Hell Spawn

Het verhaal van Stillborn is op zijn zachtst gezegd iets speciaals. De Zweedse band ontstond in 1984 en eigenlijk waren ze met een beetje goede wil één van de grondleggers van de gothic doom metal, lang voor er sprake was van het genre. In 1989 verscheen hun debuut. Een jaar later verliet zanger en frontman Kari de band en de muzikale koers veranderde. Een tijd later legde de volledige groep uiteindelijk het bijltje neer. In 2016 kwam er een reünie van de originele bandleden en "Nocturnals" is daar één van de gevolgen van. Een album vol donkere, sinistere, zware muziek, met invloeden van morbide horror en new wave. Van bij opener "1917" was ik al verkocht. De vergelijking met Paradise Lost en Type o Negative is het eerste wat opvalt, maar ik hoor in de vocalen ook duidelijk Johnny Cash. De typische donkere, zware stem is dominant aanwezig, samen met het diepe gitaargeweld en langzame drumpartijen. Er is ook een link naar die horde typische Duitse bands die in dat zware melancholisch-monolitische zitten, maar de nummers zijn in het Engels en Stillborn is wel degelijk Zweeds. Fans van typische gothic doom met mannelijke vocalen zullen hier zeker van smullen. Tien nummers op deze schijf, die iets meer dan drie kwart uur duurt. Een aanwinst voor het muzikale landschap. Jammer voor hen dat het al die jaren geleden fout liep door omstandigheden, anders was Stillborn volgens mij nu gewoon de vaandeldrager van dit type muziek.

84

Bart C.