Hell Spawn

 

SOS fest day 2

Hell Spawn » Interviews » SOS fest day 2

Dag twee van de jubileumeditie beloofde veel goeds, enkele leuke nieuwe dingen en ook enkele bekende namen die we graag nog eens terugzagen. Dag twee bleek later ook de best bevolkte dag van de drie dagen.

SOS fest day 2

Opener Crowsaw (6) speelde voor een grotendeels lege zaal, maar dat liet het trio zich niet aan hun hart komen. De heren brachten stevige rock met een blues inslag. Niet slecht, maar eerlijk gezegd ook niks speciaals. Na enkele songs hadden we het eigenlijk wel gehoord! 

Toen de tweede band Core Of Nation (8,5) het podium betrad, was het gelukkig al ietjes drukker aan het worden. De vijf Zweden brachten een lekker potje doom metal met de hoofdletter D. Denk aan een combinatie van Candlemass en Krux met een snuifje Black Sabbath. Vooral zanger Rolf en bassist Mikael eisten op het podium door hun présence de hoofdrol op. Hun set bestond uit 5 songs: "The depth", Touched by the sun", "Deluge", "Machine world" uit het gelijknamige debuutalbum en een kersvers nummer "Event horizon". Blij deze band eindelijk eens live aan het werk gezien te hebben, want die stonden al een tijdje op het lijstje: 'To see'! Wat ons betreft van het kaliber van voornoemde doom grootheden! 

Voor wie eerder op S.O.S. fest was, is Vice (9) al lang geen onbekende meer. De band opgericht door Tom Atkinson (ex-Absolva) stond er dit jaar voor de derde keer op rij (vorig jaar nog op het akoestische podium). De reden is wellicht dat de band sinds enige tijd eindelijk hun debuutalbum uit heeft en wat voor een!!! En zo te zien, is het viertal ook behoorlijk populair want het werd redelijk druk vooraan en er werd door sommigen zelfs luidkeels meegezongen. Muzikaal gezien kun je de band ietwat vergelijken met het vroegere Machine Head. Met een extra pluim voor al het schitterende gitaarwerk. Ook tof om te zien hoeveel Tom gegroeid is al frontman. Hun bassist heeft hen een tijdje terug verlaten en sedert enige tijd worden ze nu uit de nood geholpen door Ryk Swillo (Babylon Fire). We kregen een intro en zes songs uit hun debuut "The first chapter". Wat ons betreft band van de dag!

Next up: Damaj (8) uit Schotland, een bandje dat ik leerde kennen via de sociale media. Het viertal bracht ons behoorlijk technische metal met hier een daar een knipoogje richting wat melodieuzer thrash werk. In het begin van de set had de band wat last van krakend geluid dat mogelijks kwam door het wireless bakje van zanger / gitarist James zijn gitaar, iets wat na het uitdoen van zijn jas gelukkig verdween! Alle songs uit hun recente ep "The wrath of the tide" passeerden de revue, aangevuld met wellicht een tweetal nieuwe composities. De band stelde ook met trots hun laatste aanwinst achter de drumkit aan het publiek voor. 

Sister Rose (8) hadden we op een vorige editie zogoed als volledig gemist, nu kregen we dus een herkansing. Drie ervaren rockers met een duidelijk jongere drummer, brachten een lekker potje eighties getinte hard rock! De vocalen van frontman Chris Berry werden gedeeld met drummer Wanger die instond voor de backing vocals, en dat werkte uitstekend. Ze vulden elkaar voortreffelijk aan! Ook leuk om de band aan het werk te zien, er zaten behoorlijk wat nieuwe songs in de set (waaronder het schitterende "When the world stops turning") die binnenkort zullen prijken op hun spoedig te verschijnen tweede langspeler "Smoke & mirrors". Maar 'de knaller', "King of cabaret" mocht uiteraard niet ontbreken. Wie liefhebber is van catchy eighties hard rock moet Sister Rose zeker eens checken, leuke band! 

Dan eindelijk Primitai (8,5), een band waar we al een hele tijd naar uitkeken. Het vijfkoppige gezelschap uit het Londense kweet zich uitstekend van zijn taak. Hun furieuze heavy metal met lekker stevig gitaarwerk wordt door zanger Guy echt naar hogere regionen getild. Ferme zanger met een ferm bereik en ook lekker aanwezig op het podium, er zijn er andere... We kenden helaas nog niet alle songs, maar we menen ons "The Cannibal" en "Black Rider"  te herinneren uit de set. En afsluiter van dienst was onze grote favoriet "Scream when you see us". Na Vice onze gedoodverfde nummer 2! We zijn hongerig naar meer van Primitai! 

Daarna volgde er een speciaal moment, want onze vrienden van Die No More (8) speelden hun laatste concert, ze gaan namelijk voor onbepaalde duur in hiatus (on hold dus). Er is nog niet veel duidelijkheid omtrent de duur, tijdens een praatje met bepaalde leden zou het volgens de een slechts een kwestie van maanden zijn, terwijl anderen zeggen van nee, dit was onze laatste show. Dus mogelijks zien we de band wel terug, maar dan zit de kans er wel in dat het niet met dezelfde leden is! De show is zoals we van Die No More gewoon zijn, terug dik in orde! Maar toch had ik ergens de indruk dat het ietsjes minder spontaan was dan anders. Emoties die meespeelden? Wie weet... Feit is dat de heren professioneel zijn en hun ding met verve deden. Alle songs van hun recentste ep "Destruction complete" passeerden de revue, afgewisseld met songs uit hun debuut "Elected evil" en uiteraard is een DNM show nooit compleet zonder afsluiter "Council of war"! Thx for the music Die No More, I do hope you return to the scene! Take your time, just not too long! 

Volgende band Pythia (6) kenden we nog niet, maar de soprano stem tijdens de soundcheck beloofde al niet veel goed! Al bij al viel het uiteindelijk best mee. Alhoewel we nooit echt fan gaan zijn van het genre! Het zangeresje bleef gedurende de ganse set behoorlijk statisch en verliet haar vierkante meter geen seconde. Wat enorm stoorde was de toetsenist die er met zijn keytar ferm op los stond te kauwen. Echt geen zicht, geloof me! Nieuwste aanwinst van de band was gitarist Jamie Hunt (One Machine) die we eerder op de dag al waren tegen gekomen, als je weet dat hij als nieuweling het meeste opviel met zijn strakke gitaarwerk... Tja, dan weet je eigenlijk al genoeg! Misschien dat anderen er meer van genoten, ik vond het eerlijk gezegd maar niks! 

De Screaming Eagles (8,5) uit Ierland kende ik ook niet, maar ze werden me door velen enorm aangeraden! En na het zien van hun show weten we ook waarom: stuwende energieke rock en een band die op het podium thuis hoort. Hou je van rock-'n-roll en van die hese zang, dan zit je hier aan het juiste adres. Toen er nog een AC/DC cover passeerde was het hek helemaal van de dam. Eerlijk gezegd was het niet zo direct mijn genre, maar we hebben er best van genoten en het is een plezier om de band live aan het werk te zien! 

Headliner op dag 2 was Blaze Bayley (8,5) een graag gezien gast die er al meerdere passages heeft opzitten. Sinds hij de Absolva dudes als begeleidingsband heeft, zijn albums en live shows er alleen maar beter op geworden! De nadruk lag natuurlijk op de "Infinite entanglement" albums en dan meer bepaald het recentste tweede deel. Maar uiteraard werd ook "Silicon messiah" niet vergeten! Luke Appleton mocht op een tweetal songs komen meespelen op tweede gitaar. Omdat we Blaze al een paar keer gezien hebben, hebben we het tweede deel van de show gevolgd vanaf de bar waar we verbroederden met het Zweedse Core Of Nation! Toegiften en de afterparty band hebben we aan ons voorbij laten gaan en we zochten wijselijk onze hotelkamer, want dag drie beloofde ook weer veel leuks!

 

Op het akoestische podium passeerde John Doyle (7) waar hij enkele cover speelde, aardig maar niks meer of minder. 

Aangezien Regulus er niet geraakte wegens autopanne, mocht Luke Appleton (8), die zaterdag onverwachts langskwam, hun lege spot innemen. Hij bracht songs van Iced Earth, Dio en uiteraard het Dance With The Duvel nummer dat hij samen met wijlen Wizz opnam, namelijk "Reflection". Mooi, zeer mooi! 

Gemma Fox (8,5) zangeres van Collibus zien we ook vaak op SOS fest, is het niet als bezoeker, dan staat er ze met haar band of speelt ze een akoestische set, en die was zoals steeds weer dik in orde! Onze favoriete uitschieters waren "You're the voice" en Queen's "Under Pressure" waar Gemma later nog een lovende reactie op kreeg van Queen gitarist Brian May, aangezien hij er een live video opname van gezien had!

Afsluiters op het akoestische podium waren Bad Polyanna (8). We hebben helaas slechts het een deel gezien, maar wat we hoorden was meer dan dik in orde en een zangeres die over een ferm koppel stembanden beschikt! Evanescense's "Bring me to life" klonk beter dan als Amy Lee het zou moeten brengen. Hopelijk mag deze band volgend jaar op het elektrische podium want onze interesse in meer is gewekt!!!!

Nico

Related Items

CD of the month

Image SENTRY

Sentry
High Roller Records
Cd van de maand Maart 2024

Previous CD of the month

The World We Inherited
Sliptrick Records
Cd van de maand februari 2024

  • CCN Systems NV
  • Instath BVBA
  • Combell NV
  • Knowledge BVBA NV

© 2002-2024 Hell Spawn, all rights reserved.

Hosting and customn CMS made by VideoStore.be and Igor VC