Hell Spawn

Hé, de Black Crowes zijn gerevitaliseerd!? Tenminste, dat dacht ik toen in de eerste minuten van "Otherside" beluisterde. Het tweede album van dit Australische zestal haalt immers dezelfde invloeden uit blues, soul en classic rock als de band van de Robinson broertjes destijds deed. Weliswaar nog een tikkeltje energieker, ze moeten hun naam toch eer aandoen, nietwaar! Het is trouwens reeds hun tweede album, na hun titelloze debuut uit 2012. Niet alleen muzikaal, ook in de stem van Patrick Cormady zit wel een Chris Robinson-achtige rasp. Of iets van Rod Stewart (Small Faces). Ik wil mij echter niet teveel focussen op die invloeden, want naast de Engelse seventies rock, hoor je hier en daar ook wat Southern rock elementen terug in My Dynamite ("You can't tell lies"). Wie recentelijk bijvoorbeeld ondersteboven was van The Temperance Movement moet deze tegenvoeters zeker eens checken. Minder ingetogen, het lijkt minder beheerst en meer honky tonk maar alleszins even opbeurend bluesrockend. Na hun debuut zijn ze door onze contreien getrokken, ik heb ze toen helaas gemist. Dat gaat mij bij een volgende doortocht zéker niet meer gebeuren! Lijkt me een vet rock-'n- roll feestje te worden...

85    Pow