Hell Spawn

Veel meer dan in Death Penalty (het project met Gaz Jennings) vind ik Michelle Nocon hier tot haar recht komen. De gitaren moeten boosaardig grommen, bassen vanuit inhumane dieptes komen, drums moeten massief hameren; Dan komen haar hekserig ijle vocalen het best tot hun recht! Zoals ze ook zo goed bij Serpentcult paste, naar mijn bescheiden mening. Al verkent ze hier wel meerdere extremen van haar stem. Los van Michelle's zang is Bathsheba ook geen netjes afgebakende doom metal band. Beste voorbeeld daarvan is het eigenzinnige tweede nummer "Ain Soph". Sowieso zit de sterkte van "Servus" (en Bathsheba dus) vooral in de afwisseling tussen afwijkende, atypische instrumenten of structuren en de meer geijkte, traditionele doom tracks. "Manifest" en "The sleepless gods" zorgen in die zin meer voor herkenbaarheid ten opzichte van het erg sinistere, duistere, indringende geweld van de overige 4 songs. De afsluiter "I at the end of everything" is op die manier het meest representatieve Bathsheba nummer: acht en half minuten lang, sferisch, mystiek tot sludgy en hels. The Devil's Blood was, denk ik, de eerste band die zijn songs 'rituelen' noemde, een term die eveneens past bij de nummers die Bathsheba schrijft! Heftig debuut!

85   Pow