Hell Spawn

Tygers Of Pan Tang is één van de grondleggers van de New Wave Of British Heavy Metal. Hun eerste album verscheen in 1980. Maar waar andere bands uitgroeiden tot supergroepen, bleven de Tygers hangen. In 1987 werd de stekker er zelfs uit getrokken, om in 1999 terug te keren. De vele wissels in de bezetting en eigenlijk ook veranderingen van label deden de band geen deugd. Maar nu is er deze verse kraker, met een line-up die toch al enkele jaren meegaat. En geloof het of niet, het is één van hun betere schijven geworden. Na een dreigende intro schiet deze plaat uit de startblokken. En het tempo zit meteen goed. Dit is lekker ouderwetse metal. Van bij het begin moest ik direct aan Judas Priest en later ook aan Saxon denken, maar Tygers Of Pan Tang heeft uiteraard een eigen sound. Initieel klinkt het een beetje als dertien in een dozijn, maar na enkele keren luisteren had ik de smaak echt te pakken. Dit is ondertussen al het twaalfde album. Vergeet niet dat de Britten al bijna 40 jaar bestaan. En maak je geen zorgen, ze hebben hun tweede of derde adem gevonden. Van bij de opener "Only the brave" hoor je dat de sfeer centraal staat. Een nummer als "Glad rags" doet je instant heupwiegen. "The reason why" is een nummer dat met zoveel gevoel gebracht wordt dat je er stil bij wordt. Voor mij had de cover "I got the music in me" niet gemoeten, hoewel het wel een leuke uitvoering is en de versie van "The Shakers" ook best te pruimen is. Dit is een sfeervol geslaagd album. Dat krijg je natuurlijk als je een begenadigd zanger combineert met getalenteerde, ervaren muzikanten. Het album duurt net geen drie kwart uur. Als de Tygers zo verder doorgaan krijgen ze zeker terug aansluiting bij de top. Zeker live moeten enkele nummers de max zijn. Ook de productie en het artwork zijn van een hoog niveau. Met andere woorden: ik kan geen enkele reden bedenken waarom een liefhebber van eighties metal deze schijf niet in huis zou halen...

85Bart C.