Hell Spawn

Groot was het genoegen vorig jaar toen ik "The seventh life path" van Sirenia mocht onder de loep nemen, groter is het genoegen nu "The dim days of Dolor" als een immense vleermuis mijn gehoorgangen mag komen binnengevlogen. Want eerlijk waar... Morten Veland, de grootmeester van donkere metal en Sirenia's oprichter, heeft zichzelf weer eens overtroffen! Even erbij vermelden dat dit album het eerste is waar kersverse zangeres Emanuelle Zoldan de vocalen voor haar rekening neemt, een zeer goede keus vindt ondergetekende. Na jaren gezongen te hebben in het koor waarmee Morten samenwerkt voor studiowerk, stapt ze nu naar voor, regelrecht de spotlight in. Wie "The seventh life path" al een melancholische trip vond, wacht tot je de toon op dit pikzwarte schijfje, al gezet van in openingsnummer "Goddess Of The Sea", hoort. Ja, melancholie is onmiskenbaar aanwezig hier, tristesse, zwaarmoedigheid, noem het hoe je wil, maar als het wordt gebracht door de vakmannen (en -vrouw) van Sirenia, kun je er zeker van genieten, ik toch tenminste. De sonore, diepe koorgezangen die veelvuldig terugkeren doen onwillekeurig denken aan Mortens sideproject Mortemia, waar de duisternis even goed te horen is. Emanuelles stem sluit zich haast spookachtig aan bij het koor en neemt je zo bij de hand tijdens de statige wandeling doorheen de gotische kathedraal. Het beste bewijs daarvan is "The 12th Hour", het mag geen wonder heten dat deze track dan ook werd gekozen als eerste single én lyricvideo!  Morten zelf doet weer de gruwelijke grunts die 's mans stemgeluid zo kenmerken en zoals altijd de gewoonte is geweest, heeft hij ook elk nummer volledig zelf geschreven en al het studiowerk gedaan voor elk instrument, wat een held! Je hoort hem van tijd tot tijd ook eens clean zingen en voorwaar, het gaat hem even goed af als de grunts. Benieuwd wat dat live gaat geven!  Wie catchy meezingbare nummers verwachtte, komt hier bedrogen uit. In plaats daarvan krijg je de sublieme combinatie van elegante passages van klassieke instrumenten, waaronder piano en strijkers en vlijmscherpe, gortdroge riffs. Voeg daar Emanuelle's en Mortens stem aan toe en je hebt het nachtelijk opus dat "The dim days of Dolor" is. Om het allemaal af te maken, is er dan nog het artwork op de cover, dat je met een immer sombere afbeelding van een begrafeniswake meteen laat weten waar je aan toe bent.  Meneer Veland, mijn hoed af voor het ter wereld brengen van dit meesterwerkje, klasseplaat! 

92      Thomas