Hell Spawn

Als fan zijnde is het moeilijk om een juist en objectief verslag neer te pennen van Omen's nieuwste langspeler. Hoe goed of hoe slecht is dit album? Heeft het kop en staart? Lichaam? Om het album te beschrijven dien ik in absolute termen van "Battle cry" tot "Nightmares" afstand te nemen! Deze mijlpalen opzij te schuiven is een hele klus, om niet te zeggen onmogelijk. Stuk voor stuk klassiekers en stuk voor stuk power metal albums van het hoogste niveau. Wat het meeste opvalt aan "Hammer damage" is het geluid en de opzet. Heel eigenzinnige productie is het zeer zeker! Ruw/punkyedge/ in your face/rechtlijnig/no compromises/... Dit album zet je onmiddellijk tussen voorgenoemde albums maar dan met Kevin Goocher aan de microfoon. Een beetje research leert mij echter veel over het waarom van dit geluid en zelfs meer dan ik ooit durfde te dromen. "Hammer damage" is een eerbetoon aan JD Kimball, vandaar ook dat Kevin zijn zang de regionen ingaat van JD. Vandaar ook dat geluid. "Hammer damage" was tevens de naam van een van JD's bands vooraleer bij Omen aan te sluiten. Omen, dat ergens in 1983 ontstond nadat Kenny Powell Savage Grace de rug had toe gekeerd, was waarschijnlijk een van de grondleggers of zelfs dé grondlegger van de US power metal en was sinds zijn geboorte een legende. Een legende die zich haar verleden heel goed herinnert en het eer aan doet. Respect! Nu, welk materiaal biedt Kenny en de zijnen ons aan op "Hammer damage"? Moeilijk te beantwoorden toch wel en bij momenten gaat de weegschaal heftig links en rechts tijdens de eerste luisterbeurten. De nummers manifesteren zich echter sterker en sterker en de kracht ervan openbaart zich ten volle. Muzikaal heel sterk en bij wijlen heel heftig ("ChacoCanyon") en episch (het middenstuk van de titeltrack "Hammer damage" is magistraal). Vocaal heeft Omen met podiumbeest Kevin ook een zanger van groot kaliber en met een heel karakteristieke stem die perfect past in het snedige geluid van "Hammer damage". Mijn hart beslist uiteindelijk. Het onvermijdelijke verdict valt en ik lach volop, onbevangen en kijkend naar de vallende last van mijn schouders. Handen open op de tafel. Geen ketting is er nog te bespeuren. De vrijheid roept luidt: OMEN staat er weer! Heel duidelijk, heel sterk, heel prominent, heel vechtlustig, heel OMEN-like! 13 jaar na"Eternal black dawn", OMEN back on track, back and ready to kill!!

90    GUY