Hell Spawn

One Machine is het geesteskind van Steve Smyth die we kennen van bands als Testament, Forbidden en Nevermore. Met "The final cull" brengt One Machine zijn tweede album uit en zijn er ook wat veranderingen in de line-up gekomen, waaronder de vocalen. Deze werden op het vorige album verzorgd door Mikkel Sandager van Mercenary en zijn nu overgenomen door de Brit Chris Hawkins die ook actief is bij de band Endeavour. Het nieuwe album is een gevarieerde thrash plaat geworden met voor elk wat wils. De plaat start met het nummer "Forewarning" dat meteen de toon zet voor de rest van het album; strak gespeelde melodieuze thrash metal van de bovenste plank. Je hoort meteen dat Chris een aanwinst is voor de band, hij heeft een strot waar vele zangers maar kunnen van dromen. Het eerste echte hoogtepunt van dit album krijgen we met het nummer "Screaming for light", dit nummer hakt erin. Ook hoor je hier pas wat voor een super gitarist Steve Smyth wel is. Het stembereik van Chris komt op dit nummer voor een eerste keer ook echt naar boven. Tweede echte hoogtepunt is "New motive power" wat voor mij persoonlijk het beste nummer van dit album is. Strakke riffs en solo's wisselen elkaar mooi af. De vocalen worden tot het uiterste gedreven en je krijgt gewoon zin om helemaal los te gaan. Hierna is het tijd voor een rustpunt. Tenminste, dat denk je toch. "Ashes in the sky" begint rustig met akoestische gitaar en Chris die hier toont wat voor een zanger hij wel niet is. Alles verandert echter in het midden van de song wanneer het nummer overgaat in een song met een zware, slepende riff en bombastische drum. Het album telt hierna nog twee nummers die de trend van dit album mooi verderzetten. Voor mij is het duidelijk; dit is een top album, een aanrader voor iedereen die houdt van een stevig potje thrash met een melodieus kantje.
90       Mike