Hell Spawn

Zodra de naam Primordial valt, denk ik maar aan één woord: machtig! En machtig is alles aan deze band: de muziek, de zang, het artwork en de sfeer die het geheel uitstraalt. Ik besef terdege dat smaken verschillen. A.A. Nemtheanga heeft een apart stemgeluid en de veelgehoorde kritiek bij zijn andere band Twilight Of The Gods was dat men maar niet kon wennen aan zijn stem. Persoonlijk denk ik wel dat zijn stemkwaliteiten beter tot zijn recht komen bij Primordial ook al vond ik het debuut van TOTG zeker niet slecht, maar de plaat dient veelvuldig beluisterd te worden. Zo niet bij dit schijfje, je wordt meteen meegezogen in de sfeervolle passages vanaf de titelsong die opener is en je voelt gewoonweg de oorlogsellende wanneer je zijn teksten volgt. De songs klokken allemaal af op 7 à 8 minuten maar geen moment dat het verveelt. De nummers zijn dan ook totaal geen doorslagjes van elkaar en blijven ieder op zich mooie werkstukjes met ook prominent mooie gitaarpartijen en solo's die goed gedijen in deze donkere maanden van het jaar, probeer het maar eens met wat gedempte sfeerverlichting en het kippenvel komt op je armen. Ook als ze vol gas gaan en het pure black metal wordt bij "The seed of tyrants" blijft het één brok emotie, men perst hier zo'n massieve riffs uit hun gitaren dat je er eigenlijk stil van wordt om die pure, harde schoonheid aan te horen. Het is een 'machtig' jaar geweest voor mij op vlak van releases en dan komen ze nog eens met zo'n klepper op het einde van het jaar... Erg als je gewoonweg soms niet weet te kiezen welke plaat je weer eens gaat luisteren, maar liever deze luxe dan dat je gewoonweg niet kan kiezen omdat er niets fatsoenlijk uit komt. Deze nieuwe van Primordial zal zeker en vast nog regelmatig te vinden zijn in mijn 'te luisteren-lijstje'.
90    Fozzie