Hell Spawn

Hoe voelt het om na 5 jaar opnieuw een album uit te brengen van je geesteskind dat nu zijn 30-jarig bestaan viert?
Laat ik voorop stellen dat het nooit onze bedoeling is geweest om steeds om de vijf jaar een album uit te brengen. Maar door diverse omstandigheden loopt het sinds het begin van dit millennium op die manier. Voor ons is het nieuwe album de perfecte manier om ons 30-jarig bestaan te vieren. Liever na een relatief lange periode van afwezigheid keihard terugslaan met een nieuwe plaat, dan één of ander verzamelalbum met nummers van de afgelopen 30 jaar ophoesten.
Sinds een tiental jaren heb je een vaste line-up en dat zal ongetwijfeld goed aanvoelen. zorgt het feit dat jij met HailOf Bullets,en ook Paul met HOB en Asphyx, bij momenten drukke tijden beleven, voor uitstel bij het componeren, repeteren en/of optreden met Thanatos?
Het uitstel begon eigenlijk al met onze vorige plaat, "Justified genocide"; die was in 2006 al grotendeels opgenomen toen het platenlabel (Black Lotus) opeens failliet ging. We vonden zo snel geen geïnteresseerd platenlabel en in dat zelfde jaar zocht ik de line-up voor HailOf Bullets bij elkaar. Het jaar daarop explodeerde HailOf Bullets min of meer en Paul en ik hadden onze handen vol daaraan. In 2009 vonden we eindelijk een label dat de mix van "Justified genocide" wilde bekostigen en de plaat uitbracht. Helaas was het label niet echt in de staat het album fatsoenlijk te promoten en daarnaast besloot onze drummer Yuri zich rond die tijd volledig op Melechesh te richten, zodat we opeens zonder drummer zaten en de plaat niet live konden ondersteunen. We waren toen eigenlijk wel een beetje klaar met het Thanatos verhaal. De daaropvolgende jaren concentreerden we ons daarom meer op HailOf Bullets en Paul ook nog eens op Asphyx. Thanatos deed in die jaren af en toe wel eens een show met diverse drummers, maar de bal begon eigenlijk pas weer te rollen toen Century Media onze back catalogus wilde uitbrengen. Toen er voorzichtig over een nieuwe plaat gesproken werd, liet Yuri weten dat hij weer graag van de partij wilde zijn. Eigenlijk begonnen we pas in de zomer van 2013 aan nieuw materiaal te werken nadat de knoop over het opnemen van een nieuwe cd was doorgehakt
De plaat klinkt heel vet en is door jullie zelf geproduceerd. Heeft Dan Swanö voor een extra touch gezorgd met de mastering?
We hebben hem inderdaad zelf geproduceerd en de mix en mastering is door Swanö gedaan. Hij was deze keer echter ook aanwezig bij de drumopnames in de Spacelab studio die plaatsvonden in hetzelfde studio complex waar ook zijn Unisound studio gevestigd is. De gitaren en bas hebben we in de thuis-studio van Paul opgenomen en de zang in een lokale studio in Rotterdam onder begeleiding van Tom van Iersel. Dan Swanö is verantwoordelijk voor het eindresultaat en ik vind dat hij ons een lekkere harde en directe sound heeft gegeven. Thanatos klinkt totaal anders dan HailOf Bullets en Asphyx, dus we waren sowieso niet bang dat we qua geluid die kant op zouden gaan, ook al heeft Dan die bands ook gemixt. Thanatos klinkt nog steeds als Thanatos, alleen voldoet deze productie uiteraard wel aan de hedendaagse standaard.
De luisteraars kunnen vette old school thrash/death verwachten en de songs zitten na een paar keer luisteren meteen in je kop doordat ze een duidelijk kop en staart hebben zonder eindeloos technisch gepiel. Een duidelijke visie van jou en de band?
Bedankt voor het compliment. Dat was wel onze bedoeling, ja; een hoog tempo, geen fratsen, en bovenal sterke nummers proberen te schrijven. Onze grootste inspiratie kwam toch wel van de platen waarmee we zijn opgegroeid en die vanaf de eerste luisterbeurt aankwamen als een vuistslag in je gezicht. Geen genade! Ik denk dan aan albums als "Sevenchurches" (Possessed) en"Darknessdescends" (Dark Angel). Die platen blazen van begin tot eind je kop eraf en ik denk dat we met "Globalpurification" ook zoiets hebben bereikt. Uiteraard blijven die twee albums ongenaakbare meesterwerken die ook wij niet kunnen evenaren, maar ik bedoel dat we qua intensiteit en sfeer een aardig stuk in de buurt zijn gekomen.
Voor mij is het ook een verademing om eens een agressieve stem te horen die toch goed verstaanbaar is. Een zeldzaamheid in het genre. Is dat iets waar je op oefent of gebeurt het spontaan?
Als ik terugluister naar ons oude werk, varieert mijn stem nogal van album tot album; logisch natuurlijk omdat er steeds veel tijd tussen de albums zat. Zo klonk ik op het debuutalbum nog ietwat te braaf en op "Realm of ecstasy" is mijn grunt te geforceerd laag. Vanaf "Justified genocide" zing ik ongeveer zoals ik nu zing, en dat is voor mij de meest natuurlijke manier. Het past ook beter bij onze stijl dan een superlage grunt of zo. Ik oefen niet specifiek op de verstaanbaarheid, maar omdat ik de teksten vrij belangrijk vind, is het wel belangrijk dat ze ook enigszins verstaanbaar overkomen.
De haat spat er vanaf van muziek, stem en teksten. Stemt de wereld je met de jaren pessimistischer?
Ik ben niet 24 uur per dag depressief en hou nog steeds van een feestje, maar van de huidige situatie in de wereld word ik niet echt vrolijk, nee. Je kunt de TV niet aanzetten, of je PC niet opstarten of je leest weer over aanslagen door radicale moslims, straatgeweld, het verval van onze verzorgingsstaat en allerlei oorlogen en epidemieën. Daarnaast zie je een complete apathie van mensen die alleen maar geïnteresseerd zijn in hun nieuwe iPhone en het aanpassen van hun Facebook-status. Onze wereld is ziek en af en toe word ik daar kotsmisselijk van en hoop ik dat we allemaal van de aardbodem gevaagd worden. Soms moet ik die frustraties en opgekropte woede van me afschrijven en "Globalpurification" is daar het resultaat van. We leggen de schuld ook niet bij één groep of specifieke mensen. We zijn allemaal schuldig aan het verval en ik denk niet dat er nog een weg terug is.
Hebben de re-releases van jullie catalogus bij Century Media een aantal jaren terug de interesse in de band weer doen oplaaien? Merk je daar iets van bij publiek en/of pers?
Dat denk ik wel. Na jaren van ploeteren, zitten we eindelijk bij een goede platenmaatschappij en het is erg prettig dat de oude platen weer allemaal verkrijgbaar zijn. Jongere fans hebben Thanatos daardoor ontdekt, maar ook de oudere garde die na de eerste twee albums was afgehaakt, komt er nu achter dat we bijvoorbeeld met "Undead. Unholy. Divine."en"Justified genocide" ook nog een paar prima platen hebben gemaakt.
De cover van de nieuwe plaat ademt gewoonweg METAL! Heden ten dage klinkt de term 'metal' helemaal niet meer gevaarlijk (behalve in Rusland dan tegenwoordig), zie je dat eerder positief of negatief?
Erik Wijnands heeft de hoes ontworpen en hij heeft echt zijn best gedaan. We zijn heel erg tevreden met het artwork. De tijden dat metal nog 'gevaarlijk' was waren voor mij mooie tijden. Ik ben opgegroeid in die tijd en het was een spannende en onvergetelijke periode. Ik heb de opkomst van genres als NWOBHM, speed, thrash, death en black metal vanaf het begin meegemaakt en het vuur waarmee destijds muziek werd gespeeld is in de loop der jaren wel minder geworden. Alles draait nu meer om marketing, vraag en aanbod, gestroomlijnde producties, alles is meer berekenend en een stuk braver, wat het er allemaal natuurlijk niet spannender op maakt. Maar toch wordt er ook nu nog geweldige muziek met passie gemaakt, Kijk maar eens naar bands als Triptykon, Primordial en Behemoth
Waar is de tijd dat ik persoonlijk nog aan tapetrading deed met jou, hoofdzakelijk live opnames van concerten in ons land of streek. Heb je soms heimwee naar die tijd?
Haha, dat waren mooie tijden, maar man, man wat ging daar een hoop tijd inzitten. Maar spannend en leuk was het wel; elke keer als er weer een pakketje van de andere kant van de wereld arriveerde met obscure rehearsals van Death, Sceptre, Wehrmacht, Savage Death, Master etc... Er zat achteraf ook enorm veel bagger tussen en dat ik dat niet meer hoef aan te horen, mis ik niet echt, haha. Maar de echte pareltjes op demo gebied heb ik wel bewaard. En dan altijd maar weer je postzegels afplakken... please return my stamps!
Als je al zolang in de metal-scene zit als muzikant en journalist, is je kijk dan veranderd op de scene of kun je nog altijd kinderlijk enthousiast zijn over bepaalde releases?
Uiteraard heb je op een gegeven ogenblik alles wel zo'n beetje gezien en gehoord, maar af en toe kan ik nog razend enthousiast worden van een nieuwe release en als ik straks over twee weken onze eigen nieuwe cd's en lp's binnen krijg, sta ik me weer als een puber minuten lang aan de lp-hoes en het cd-boekje te vergapen. Het podium delen met je oude helden blijft ook altijd mooi, en als journalist deed het me toch wel wat om bijvoorbeeld mijn oude jeugdhelden van KISS te interviewen. Op Gene Simmons na, heb ik ze inmiddels allemaal aan de telefoon gehad. Na afloop van zo'n gesprek, denk ik dan toch; 'Tering, dat was wel even Paul Stanley waar je mee aan de telefoon zat, haha!'
https://www.facebook.com/thanatos333
Fozzie