Hell Spawn

Atlantean Kodex baseert voor hun nieuwe plaat het tekstueel thema op het gelijknamige boek van Robert Graves uit 1948. Het boeklange essay is een Graves' eigenzinnige en erg creatieve benadering van de studie van de Europese mythologie (de Witte Godin zou de moedergodin dan zijn). Zanger, tekstschrijver Becker, slaagt erin om deze zwaarwichtige poëzie in klare songteksten te gieten. Op zich al bewonderenswaardig! Al van bij hun debuut ep "The pnakotic demos" (2007) heeft Atlantean Kodex een uniek geluid dat zich misschien het best laat omschrijven als een mix tussen epische metal en doom met de frivoliteit van klassieke componisten à la Richard Wagner. Solstice en While Heavens Wept meet Bathory en oude Manowar. Het meest lovenswaardige aan de band is dan vooral dat ze dit in haast filmisch verhalende, sterk opgebouwde songs weten te verwerken. Het zijn vooral de uitstekende vocalen en de haast folky zanglijnen van Becker die voor het meeslepende effect zorgen. Muzikaal legt Atlantean Kodex zich minder grenzen op dan op voorganger "The golden bough", de Wagner invloed komt nu opvallender op de proppen. Misschien dat daarom dit nieuwe album wat meer tijd nodig heeft om al zijn geheimen prijs te geven. Misschien daarom ook dat de impact van deze "The white goddess" voor mij iets minder is dan zijn pakkender voorganger. Maar dat is persoonlijk, hoe dan ook is dit zowel muzikaal als tekstueel een majestueus en imponerend werkstuk!
89    Pow