Hell Spawn

Februari 1985... Onslaught laat haar eerste kindje los op de wereld en noemt het "Power from hell". Nu, bijna 30 jaar na hun debuut album zijn ze hier weer aan het metalfront met hun "VI". Zijn ze iets van hun oorspronkelijke agressie verloren? Neen! Heel droog en vooral correct gesteld, neen, onder geen enkel beding. Onslaught staat nog altijd voor thrash metal die bulk van power en overtuiging. Het zijn misschien geen wereldsongs, maar het is pure energie en kracht. Het zijn stuk voor stuk gebalde vuistslagen die met precisie worden uitgedeeld om iemand van zijn sokkel te meppen. UK based zullen ze naar alle waarschijnlijk bitter weinig optredens aldaar versieren met deze vorm van metal, maar dat doet amper een metal band die geen duizenden cd's verkoopt. En dan nog verloopt de verkoop niet altijd via het gegeven van sterke muziek, maar via een uitgekiende marketingmachine en allerhande schandaalpraktijken. Die stimuleren dan de verkoop en houden die bandjes voor een paar jaar overeind en onder het volk. Bands als Onslaught moeten het vooral hebben van doorwinterde fans op het vasteland en in de UK zelf. "Chaos is king", "Children of the sand", dragen allemaal de stempel uit de Bay Area thrash scene zonder ze een doorslag te noemen van bands als Exodus, Testament (in "Slaughterize" hoor je duidelijke verwijzingen naar het debuut van Testament) of Death Angel. "66 fucking 6" bevat naar alle waarschijnlijk het meest catchy refrein van deze cd, maar toch klinkt het als een mokerslag. Het beste nummer op deze zesde van hen is ongetwijfeld "Cruci-fiction" WAAAAAAWWWWW! Dat is Kill with Power!!! Joey DeMaio eat your balls. Dit zijn songs! AAAARGHHHHH! Om af te ronden, "VI" is een muur van thrash riffs en grooves, met stevig gedreven drumwerk en een Keeler die brutaal de zanglijnen voor zijn rekening neemt. In oktober staan ze in Ieper te spelen met M-pire Of Evil! Watch them or burn!

90         Guy