Hell Spawn

Het ep'tje "Lucem Ferre" van vorig jaar deed al het beste verhopen van deze ervaren rotten (leden zitten ook in o.a. Griftegard). Ze hebben daarna rustig hun tijd genomen om hun eerste full length, een conceptplaat over de gevallen engel Lucifer, af te leveren. Het is ogenschijnlijk allemaal een beetje clichématig op het eerste zicht, maar Year Of The Goat pakt het subtieler en sfeervoller aan dan de meeste van zijn occulte rock collegae. Zeker in de meer epische tracks, zoals het titelnummer of "Voice of a dragon" zit een soort van bezwerende mystiek, vergelijkbaar misschien met de sfeer die The Devil's Blood neerzet. Groot verschil is echter de vocalen. Het is ten eerste al een mannenstem bij Year Of The Goat, Thomas Eriksson en hij draagt echt wel het bandgeluid. Zijn stem is licht, fragiel bijna, ik zou het haast een klagende manier van zingen durven noemen, maar het geeft een extra dramatisch, aangrijpend gevoel bij de muziek! De kortere, gebalde tracks als "Spirits of fire" of "This will be mine" geven ter variatie dan weer een luchtiger toets aan het toch wel weemoedig overkomend album. Er zit, net als bij hun eerste werkje, nog steeds heel veel Blue Öyster Cult in hun muziek, maar laat ook dat u niet tegenhouden want "Angels' necropolis" is zonder meer een van de absolute aanraders van het voorbije jaar!
90    Pow