Hell Spawn

Vision Divine is ooit ontsproten uit het brein van gitarist Olaf Thorsten (aka: Carlo Andrea Magnani, maar dit bekt niet lekker) in 1999. Na een drietal cd's met Michele Luppi op zang konden we op de vorige cd "9 degrees west of the moon" de terugkeer vieren van Fabio Leoni op zang en dat scheelde enkele slokken op een borrel. Op "Destination set to nowhere" is Leoni gelukkig opnieuw van de partij en dit resulteert in één van de mans beste vocale prestaties tot op heden. Ja, neem er gerust de Rhapsody (al dan niet Of Fire) maar bij. Dit album klinkt nagenoeg perfect, naast de prachtprestatie van Leoni is de wisselwerking tussen de gitaar van Thorsten en het verbluffende keyboardwerk van Alessio Lucatti van dermate hoog niveau dat woorden te kort schieten, zonder daarbij al echter te complex te werken. Na de intro "S'I Fosse foco" denk je meteen het beste nummer van de cd te horen middels "The dream maker", maar wat daarna volgt is zonder enige uitzondering van een gelijkaardig niveau. Gitarist Olaf Thorsten had ons het beste laten verhopen en heeft niet gelogen. Nummers als "Mermaids from their moons", "The Ark", het speedy "The lighthouse" met superstrakke solo's van keys en gitaar, zijn verbluffend. Tijdens de ballad "Message to home" zet Fabio Leoni opnieuw een knappe prestatie neer, let ook op het sterke, majestueuze soleerwerk van Olaf Thorsten. "The house of the angels" laat een bijzonder heavy Vision Divine horen met enkele verrassende rustiger momenten. "Here we die" is van eenzelfde makelij en weet te boeien van begin tot het einde. Het titelnummer sluit op een statige manier dit zilverwerkje af. Je ziet het, ik ben behoorlijk onder de indruk van "Destination set to nowhere" en ik zal niet de enige zijn die deze cd in zijn jaarlijstje zal hebben staan. Er verschijnt ook nog een speciale gelimiteerde versie met als tweede cd een verzameling uit hun vorige releases. Grijp jullie kans om dit juweeltje op de kop te tikken, een must have!
92    Thierry