Hell Spawn

De Zweedse death legende Grave heeft een nieuw album uit. Ze zitten nu terug bij Century Media, waar het meer dan twintig jaar geleden voor hen eigenlijk allemaal begon. Als je de bezetting van de band vergelijkt met die beginperiode, constateer je echter dat er nog één persoon overschiet. En dat is bezieler, zanger en gitarist Ola Lindgren. "Endless procession of souls" is wel degelijk een typisch Grave album geworden, maar de nieuwe muzikanten hebben er een eigen toets aan gegeven. Ook de relatief heldere productie van hun tiende album is knap. Het artwork is goor te noemen, maar daar schrikken we niet van. Wie de limited boxset in huis haalt, krijgt bovendien een cover van Voivod en Anthrax als toemaatje. Wij deden het met de gewone versie, en daar ben je ook al drie kwartuur zoet mee. Geen grote verrassingen op deze schijf, waar het vaste recept de boventoon blijft houden. Stevige, soms aanvurende riffs, lekker beukwerk, loodzware en agressieve partijen, goede tempowissels en een zanger die eigenlijk naar death normen bijzonder goed bij strot, euh, stem is. Over de teksten kan je ook weinig zeggen, die gaan natuurlijk steeds over hetzelfde. Hoogtepunten voor mij zijn "Disembodied steps", "Flesh epistle" en "Passion of the weak". Grave blijft wat mij betreft aan de top staan van de death scene. Veel jonge bands kunnen aan deze anciens een voorbeeld nemen. Wie houdt van old-school Zweeds georiënteerde death, kan dit album blindelings aan zijn of haar collectie toevoegen, maar ik ben er van overtuigd dat heel wat rustiger metalliefhebbers ook wel een streepje Grave zullen lusten. Voor mij is het zelfs één van hun betere albums, hoewel in de tweede helft van het album de kwaliteit toch zakt. Ik heb er in ieder geval van genoten.
83    Bart C.