Hell Spawn

Ik vermoed dat het overbodig is om Grave Digger voor te stellen. Dit is, als ik me niet vergis, album nummer 16. Onlangs kregen we al een teaser in de vorm van een veelbelovende ep. En nu kunnen we dus opnieuw genieten van een volwaardig werkje. Daar waar Grave Digger de mosterd op hun vorige album, "The Clans will rise again", in Schotland haalde, lieten ze zich nu inspireren door de Oude Grieken. En die Griekse mythologie is natuurlijk een onuitputtelijke bron, waardoor ze heel veel thema's kunnen aanboren. De akoestische, Duitstalige intro is origineel en kan ik best smaken, hetgeen volgt is niet super verrassend. De Duitsers doen nochtans hun best om toch een beetje anders te klinken dan op het vorige album, maar dit blijkt niet evident te zijn. Power metal met typische samenzang (hoewel het geheel soms meer heavy dan power kan genoemd worden), stevige gitaarsolo's, vrij veel synths en de typerende vocalen van Chris Boltendahl. Maar uiteindelijk is Grave Digger zo ook op zijn best. "God of terror", het eerste echte nummer toont dat ten volle aan. Maar er staan ook rustiger nummers op deze schijf, zoals een groot deel van "Walls of sorrow" en vooral het titelnummer. Ook "Call of the sirens" is een kalmer nummer, maar door de stukken cleane zang is dit echt wel wennen. Misschien raar gezegd, dan heb ik liever wat minder originaliteit en steeds die lekkere rauwe vocalen. Dit is zeker niet het beste album van Grave Digger. Daarvoor is het ondanks alles een beetje te voorspelbaar. Maar de echte fans zullen daar natuurlijk niet om geven, en zo zijn er natuurlijk ondertussen al ganse hordes. En wat meer is; live zullen deze nummers ongetwijfeld ook zeker knallen. Zelfs de meer ingetogen nummers. Het artwork is wel terug schitterend. Op de keper beschouwd blijft elk album van deze Teutoonse veteranen natuurlijk een leuk hebbeding, dat sowieso de gemiddelde band overklast. En dat het na meer dan 30 jaar niet evident is om constant te verrassen, dat weet iedereen. Natuurlijk heeft Grave Digger al enkele unieke parels uitgebracht, en in vergelijking daarmee moeten we eerlijkheidshalve toegeven dat we al beter gehoord hebben. Maar om alle misverstanden te vermijden: dit blijft best een leuk album, zonder al te veel franjes weliswaar...
81    Bart C.