Hell Spawn

Tijd voor een streepje thrash zullen ze in Duitsland gedacht hebben om zo Angela Merkel haar geleuter weg te spoelen. Vandaar misschien dat Exumer hun nieuwste "Fire and damnation" hebben genoemd. 25 jaar na datum nog een cd uitbrengen, kan bij velen de wenkbrauwen doen fronsen en doen denken dat men hier gauw op de geldkar wil springen. Dat is natuurlijk heel goed mogelijk, maar ik denk het niet. Daarvoor is hier teveel kwaliteit aanwezig, hoewel Exodus ("The weakest limb" heeft een stuk van een zanglijn dat zo uit "Strike of the beast" kon komen) nooit echt ver weg is, net als Slayer trouwens, die bij wijlen komt bovendrijven. Eenmaal dit euvel overwonnen is - het kon slechter (!) - is dit best een genietbaar schijfje. Thrash van de bovenste plank waar men niet echt moet bij nadenken om de muziek te kunnen volgen. Dit is gewoon bonken en laat u maar gaan. Een minpunt aan dit alles is de beperkte tijdsduur en het feit dat twee nummers zijn heropgenomen ("Fallen saint" van "Possessed by fire" (klinkt wel veel beter in deze versie) en "Waking the fire" van hun in 2009 verschenen gelijknamige demo en waarmee ze het huidige platencontract hebben binnengehaald) dus de hoeveelheid nieuw materiaal is redelijk beperkt te noemen. Verder kan ik nog zeggen dat de productie van deze "Fire and damnation" heel zuiver is. Hun spel is heel strak waardoor men een beetje inboet aan intensiteit die zo kenmerkend was aan de schijven uit de jaren 80, maar waar ik wel aan wens toe te voegen dat ze nu meer de link leggen naar Grip Inc waar Waldemar ook al achter de knopjes zat en deel van uit maakte. De muziek bezit een zekere aantrekkingskracht zoals Grip die bezat. Natuurlijk is Mem Von Stein geen Gus Chambers, daarvoor heeft hij net iets te weinig power/agressie in zijn stem, maar muzikaal gaat het stevig in die richting, luister maar eens naar het titelnummer en "Vermin...". Ook nog vermelden dat de eerste helft van deze terugkeer naar het thrashfront de betere nummers bevat en de tweede helft is net iets minder. Iets voor thrashers die niet hoeven overstelpt te worden met complexe riffs en lyrics.


79    GUY