Hell Spawn

Zesde album van deze Duitse power progband, die in 1993 het levenslicht zag. Het is wel het eerste bij Pure Steel en komt een jaar of vier na hun vorige album. Het concept van Lanfear is bekend: goede melodieuze composities, een heel goede zanger met een breed stembereik, en ervaren muzikanten die weten waarmee ze bezig zijn. De band neemt duidelijk hun tijd om een album af te werken en ze zijn er opnieuw in geslaagd een meer dan behoorlijke schijf af te leveren. Niet echt vernieuwend, maar wie maalt daarom als het geheel goed uitgevoerd is? Hun vorige album "X to the power of ten" vond ik toch iets hoger staan op de kwalitatieve ladder, maar nummers als "The reverend", het variërende  "Camera silens", vooral  het rustige maar toch bijwijlen krachtige "Spectrophobia" en het afsluitende titelnummer mogen er best wezen. Sommige nummers neigen meer naar de prog, andere meer naar de powermetal en ik heb de indruk dat de band het soms moeilijk heeft om hierin een goede balans te vinden. De snelheid varieert wel, dus al bij al vind ik dit een meer dan gemiddeld album van dit vijftal. Leuk, zeker voor lieden die graag wat variatie op één cd hebben, maar geen topper...
78    Bart C.