THE OCEAN
Hell Spawn » CD Reviews » THE OCEAN
Anthropocentric
Metal Blade
Als er nu één band is waar ik een haat/liefde verhouding mee heb, dan zijn het wel deze Berliners. Ik leerde ze kennen dankzij vooral "Precambrian", wat ik echt een openbaring vond, en een beetje via "Fluxion",. Gewoon orgastisch, zeker achteraf bekeken. Je moest wel in the mood zijn, maar op de keper beschouwd was dit wel kwalitatief hoogstaand en vernieuwend. Maar helaas hoorde ik ook al nummers die aan de andere kant van het spectrum zitten. Dit is eigenlijk, naar mijn bescheiden mening, een band van pieken. Zowel hoog als laag, iets er tussen vind je amper. En die dualiteit, is dat niet 'the story of my life'? Die verbondenheid zal er wel altijd blijven, denk ik. Misschien een korte intro voor wie deze gasten niet kent. The Ocean is dus een Duitse band die ontstond in 2000. In theorie maken ze progressieve, atmosferische, bij momenten logge sludge, post hardcore met een death sausje. Maar je hoort zoveel invloeden dat je de tel kwijt geraakt. In hun line-up tellen ze ondertussen al een resem ex-leden, maar ze schuwen het gebruik van gastzangers en -muzikanten anderzijds ook niet. Ik was weer aangenaam verrast toen ik "Anthropocentric" hoorde. Dit smaakt opnieuw, na een eerdere indigestie. De chemie is blijkbaar terug. Ik begrijp weer waarom ik een tijdje met deze band dweepte. Vooral de rustige passages op dit album zijn de max. Muzikaal en tekstueel is dit hoogstaand. Er is een nieuwe zanger (die op "Heliocentric" tegenviel) en die moet het vooral van de clean vocals hebben, maar zijn grunts en screams mogen er ook zeker zijn. Maar er is wel degelijk een evenwicht gevonden. Dit maakt "Antropocentric" tot het meest harmonieuze album dat de band al gemaakt heeft. Het begint al met het openingsnummer, tevens titelnummer. Ik vind dit een compleet nummer, met alle ingrediënten om een goede maaltijd te bereiden. Ook "The grand inquisitor, part II" is zo een heerlijke complete song waar Tool en Opeth regelmatig komen bovendrijven. "The grand inquisitor III" zou eigenlijk zo in de hitparade kunnen, dank zij de vrouwelijke vocalen (denk aan The Gathering).Naar het einde toe zakt het album allesbehalve in mekaar, want je wordt nog getrakteerd op enkele magistrale passages. Over de teksten kan natuurlijk gediscussieerd worden, want dit album staat bol van de kritiek op het creationisme en de fundamentalistische strekking in het christendom. En dit is een discussie die we hier uiteraard niet gaan voeren. Dostojewski, Nietzsche en Dawkins zijn hier nooit ver weg. Deels episch, akoestisch, maar vooral rauw, sfeervol en doordacht, dit is de basis van deze cd. En het is een allesbehalve eenvoudig album geworden. Ik zou het ergens als uitnodigend complex omschrijven. Het ligt in de lijn van het "Proterozoic" deel van "Precambrian" en dat kan ik enkel toejuichen. Er wordt duchtig geëxperimenteerd en er zit een massa variatie in dit album. Dit is een cd geworden die het meest van zich laat genieten met de koptelefoon op. Gewoon rustig genieten en op ontdekkingsreis gaan. Misschien heb je enkele pogingen nodig, maar ik ben er zeker van dat heel wat mensen dit een knap album zullen vinden. Het album duurt 50 minuten en je verveelt je geen seconde. Als deze lijn wordt doorgetrokken gaat The Ocean mooie tijden tegemoet. Goed concept, op de keper beschouwd harder dan zijn voorganger maar vooral beestig gevarieerd. Meer moet dat niet zijn.
90 Bart C.
90 Bart C.
Related Items
Previous CD of the month
Sentry
High Roller Records
Cd van de maand Maart 2024
© 2002-2024 Hell Spawn, all rights reserved.