Hell Spawn

Als eerste: is het vuur opnieuw beginnen branden toen jullie gevraagd werden voor Party San?
Paul: Bob en Martin werden al enkele jaren gevraagd door de organisatoren van Party San om een show te doen. Steeds werd de boot afgehouden aangezien gitarist Eric Daniels geen interesse had. Hij is vrij bepalend geweest voor de typische Asphyx sound en dus verdween de gedachte om de band nieuw leven in te blazen. Tijdens een Hail of Bullets drinking-session in 2006 sprak ik met Martin over de goede ouwe tijd en gloriedagen van Asphyx. Hij vertelde dat de band eigenlijk een gitarist nodig had voor een eenmalige show. Na behoorlijk wat drankjes op, dacht ik wel dat het zou moeten kunnen om een dergelijk geluid neer te zetten en de speelstijl van de voormalige gitarist enigszins in de vingers te krijgen. Uiteindelijk werd er in januari 2007 aangekondigd dat Asphyx een show zou doen op Party San met de huidige line-up, zonder dat we met elkaar goed gesproken hadden en zonder gerepeteerd te hebben. Best bizar eigenlijk, maar uiteindelijk klikte het zo goed onderling en hadden we zo veel lol in het optreden dat we besloten om een paar shows extra bij te boeken.

De cd's die Asphyx uitbracht zijn allen dat label waardig, hoewel de line-up soms hevig verschilt. Hoe komt het dat de sfeer op al die albums bewaard kan blijven?
Bob: Ik sta zelf uiteraard niet al te positief tegenover al deze bezettingswisselingen, maar we waren nu eenmaal erg turbulente mannetjes. En dat zijn we eigenlijk nog wel. Dat de sfeer altijd wel hetzelfde is gebleven komt omdat er altijd wel 1 origineel lid ergens inzat.

Een typerend kenmerk van Asphyx vind ik persoonlijk de gitaarpartijen van Eric Daniels. Op de nieuwe cd neemt Paul moeiteloos deze draad op. Heeft hij anderhalf jaar ondergedoken bij Eric om dit kenmerk over te nemen :)?
Bob: Ja, Eric had zeer kenmerkende gitaarpartijen. Maar zoals je al zei, heeft Paul de draad perfect opgepakt, wat zeker geen makkie is. Paul was altijd al fan van Asphyx dus hij kende de stijl ook al wel. De draad opnieuw oppakken is aan de Party San te danken en aan de riffs van "Scorbutics" waar Paul vorig jaar mee aan kwam tijdens de jamsessie. Martin en ik waren zo onder de indruk van zijn riffs dat er 15 minuten later een geboorte was van "Scorbutics". En toen kwamen de riffs, de één na de ander via de gmail naar ons toe, tot complete composities. We wisten vanaf dat punt dat er gewoon een nieuwe brute Asphyx plaat moest komen. Paul schreef alle riffs en composities en Martin en ik deden wat arrangementen hier en daar. Martin dacht voornamelijk mee met de gitaarpartijen aangezien hij bassist was. Dus de puntjes konden precies op de i worden gezet.

Hoe gaat het trouwens met Eric. Wat vind hij van de nieuwe schijf?
Paul: Met Eric gaat het meer dan prima. Hij vindt de nieuwe schijf erg gaaf! Hij was onlangs bij mij om nummers te schrijven voor een side project dat we gaan beginnen onder de naam The Company Of Undertakers. De bezetting zal bestaan uit Eric Daniels, Bob Bagchus, Paul Baayens, Theo van Eekelen, Chris Reifert, Jorgen Sandstrom, Martin van Drunen en wellicht ook Frank Harthoorn. Verwacht simpele, krachtige riffs en erg oldschool. Een releasedatum en dergelijke weten we nog niet. We houden niet zo van deadlines, dus we zien wel welke vaart het gaat lopen.

Dan Swanö zorgde voor de massieve sound. De link is makkelijk te leggen middels zijn werk voor Hail Of Bullets. Zijn jullie naar ginder gereisd of hebben jullie gewoon een harddisk met de tracks naar hem opgestuurd?
Paul: De beste man hebben we nog niet in levende lijve mogen ontmoeten, eerlijk gezegd. We hebben inderdaad een harddisk naar hem gestuurd en verder via mail contact gehouden. Voor ons werkt dat prima! Swano heeft inderdaad gouden handen en oren. Hij weet wel erg vette producties neer te zetten. De link met Hail Of Bullets is snel te leggen, maar als je de cv van Dan Swano ziet, is deze link met The Bullets niet eens zo heel uniek of speciaal.

Wat vind je zelf van de tegenwoordige manier van werken? Als je dat vergelijkt met vroeger toen alles juist op band moest staan... Toch vind ik de sound op "The rack" en "Last one on earth" ongelofelijk. Die cd's klinken alsof je in mijn kamer staat te spelen. Alles ademt en klinkt zo natuurlijk. Dat is iets wat ik mis bij vele tegenwoordige producties waar alles afgetekend klinkt.
Paul: Sommige producties klinken inderdaad erg afgemeten en gepolijst. Bij enkele bands is dat gaaf, maar meestal geef ik voorkeur aan het rauwe werk. Toch vinden wij het ideaal dat de hedendaagse technologie het muzikanten een stuk makkelijker maakt. Ik bedoel, we hebben veel partijen in 1 a 2 takes erop geknald aangezien we aanvankelijk dachten dat we het als een demo voor onszelf zouden gebruiken. Maar het prettige is dat je de sound via 're-amping' in een later stadium kan bepalen i.p.v. voor de eigenlijke opnamen. Wat betreft het uitwisselen van ideeën en nummers: dit gaat ideaal per mp3/mail. Daardoor kunnen we goed voorbereid de oefenruimte ingaan.

Was Century Media er als de kippen bij om jullie te tekenen gezien het verleden? Hadden jullie nog vele andere aanbiedingen?
Paul: Eigenlijk stonden we nog onder contract bij Century Media. We zijn zelfs bij dat label van alle bands het langste onder contract. Ze doen hun werk goed en nauwkeurig en bovendien zijn ze zelf ook erg enthousiast over de reünie en de nieuwe plaat.

Spelen jullie live nog nummers van alle cd's? Ik reken ook de cd van "Soulburn" erbij, daar staan namelijk echte pareltjes op vind ik.
Paul: De "Soulburn" plaat is inderdaad erg gaaf en doet erg denken aan Asphyx zelf wat niet onlogisch is natuurlijk. We spelen voornamelijk nummers van "The rack", "Last one on earth" en "Death...the brutal way". Het kiezen uit deze platen om een setlist te maken is al lastig genoeg. Vandaar dat we op onze releaseshow in Essen in Duitsland bijkans 2,5 uur gespeeld hebben, wat erg lang is voor een death metal band.

Hebben jullie er nooit aan gedacht om live een tweede gitarist aan te werven? Ik zag jullie vorig jaar in Kuurne en jullie hebben een gitaarmuur van jewelste, maar denk je niet dat het nog beter zou klinken mochten de solo's ondersteund worden door een gitaarpartij, waarbij deze tevens de nodige accenten kan versterken?
Paul: Ik heb al een manier gevonden om op twee gitaarstacks sommige gitaarpartijen te doen lijken alsof er twee gitaristen zijn. Het is juist ook wel lekker om als enige gitarist te spelen met alle vrijheid. Asphyx heeft toch niet veel dubbelstemmige partijen en solo's, dus is het zeker ook niet noodzakelijk om met twee gitaristen te werken.

Jullie draaien inmiddels al zolang mee dat je het allemaal al hebt gezien veronderstel ik. Wat drijft jullie om ermee door te gaan?
Bob: Da's waar. We hebben alles al eens gezien en meegemaakt. In elk geval Martin en ik. Wat ons momenteel drijft is onze passie voor simpele old school death metal. Onze ambities zijn simpel: gewoon de rauwste straight forward death metal uitbrengen die wijzelf gaaf vinden. Natuurlijk krijg je een kick bij een te gek publiek. Niet dat dat altijd zo is, maar we doen het doorgaans erg goed. Maar het belangrijkste is dat we het zelf te gek vinden. Zou dat niet meer het geval zijn, dan kappen we er onmiddellijk mee.

Over tijd gesproken, stilaan komt jullie 25 jarig bestaan in zicht. Hebben jullie al de koppen bijeen gestoken om dit te vieren?
Paul: Haha, dat duurt nog wel even. We kijken zelf niet zo ver in de toekomst. We zien wel waar het schip strandt.

Als jullie in clubs optreden nu en je vergelijkt dit met begin de jaren '90, zien jullie veel veranderingen? Ik denk daarbij aan de ontvangst, de kwaliteit van de PA en laatst maar niet minst: het publiek. Hoe omschrijf je het Asphyx publiek?
Bob: Nou, ik zie niet echt veel verandering hoor. Het enige dat opvalt, is dat je nog echte old schoolers van toen tegenkomt gemengd met de nieuwe generatie. Da's wel grappig. Asphyx publiek is waarschijnlijk het meest conservatieve death metal publiek dat er is. Net als wijzelf. Wij zijn mogelijk de meest conservatieve death metal band op deze aardkloot, samen met Obituary. Typisch Asphyx publiek houdt van recht toe recht aan gebeuk en gedoom zonder fratsen.Net zoals wijzelf. We hebben dan ook dezelfde achtergrond. Maar ook de jonge gasten en meiden zijn geïnteresseerd in Asphyx merken we. Erg tof.

Afsluitend, wanneer zien we jullie terug in België?
Bob: 21 November in Hamme.
Paul: Hopelijk tot dan!

http://www.myspace.com/officialasphyx

Yves