LILLIAN AXE
Sad Day On Planet Earth
Blistering Records
Om één of andere reden is het grote publiek Lillian Axe blijven catalogeren onder het hair metal genre. Terwijl eigenlijk enkel hun gelijknamige debuut (uit 1988 alweer) die stempel zou kunnen dragen. Vanaf de opvolger "Love + war" integreerden ze een donkerder, 'ernstiger' element in hun geluid. Melodie, intensiteit en sterke songstructuren stonden van dan af hoog in het vaandel geschreven van het gezelschap rond gitarist Steve Blaze. Ook na de nieuwe start in 1999 (de "Fields of yesterday" b kantjes verzamelaar) en al evenzeer na de vervanging van originele vocalist Ron Taylor door soundalike Derrick Lefevre op "Waters rising" uit 2007. "Sad day on planet earth" is hier een mooi vervolg op: melodieus, doordacht, volwassen, gevarieerd, voorzien van een paar onweerstaanbare refreinen, modern en redelijk eigenzinnig (of uniek) klinkend. Misschien dat het door het grotere aantal melancholische, balladesque nummers iets minder intens klinkt dan zijn voorganger, maar eenmaal in de ban is dit een pakkend album. Dan zijn nummers als "Jesus wept", "The grand scale of finality", "Hibernate", "Blood raining on her wings" en "Kill me again" onvergetelijke, meeslepende pareltjes van pure songschrijverkunst! Een dijk van een plaat.
90 Pow